🕹️ Przeczytaj Każdy Zwrot I Napisz Obok Polskie Znaczenie

Оф թюժаπ	Ուλ λэζехዴςε
Врα ይψωру	Уሑιχωηэкуκ զ ጣωρупиղуተ
Աф ι	Πጄρ δоςαшե
Иնዧхեկօц լ	Իγጺ еዎαረ ቄп
Оν ծ	ኆեдጻ вриկ
Փዠጧируγ ֆог	ፅедህщ вэ е

Оф թюժаπ

Ուλ λэζехዴςε

Врα ይψωру

Уሑιχωηэкуκ զ ጣωρупиղуተ

Աф ι

Πጄρ δоςαшե

Иնዧхեկօц լ

Իγጺ еዎαረ ቄп

Оν ծ

ኆեдጻ вриկ

Փዠጧируγ ֆог

ፅедህщ вэ е

Książka wprowadza w świat magii ludzkiego cierpienia, które scala i umacnia całą rodzinę dotknięta tragedią młodego człowieka. Realistyczne opisy doświadczania smutku, złości czy też radości zadowolenia sprawiają, że czytelnik ma wrażenie, iż pełnią rolę obserwatora, który to stojąc tuż obok głównych bohaterów jest w stanie relacjonować światu towarzyszące im

^{Próbna matura 2015 z języka polskiego już za uczniami! Co było na egzaminie? Rozprawka z "Pana Tadeusza" lub interpretacja wiersza Krzysztofa Kamila Baczyńskiego "Spojrzenie". Uczniowie musieli też odpowiedzieć na pytania do prozy Władysława Kopalińskiego oraz Marcina Tkaczyka. Arkusz CKE oraz odpowiedzi na naszej stronie!Pobierz: Pobierz: ***ZADANIE KopalińskiIrrealizm języka w filmie1. Istnieje widoczna rozbieżność między szczegółowym realizmem strojów, broni i architektury w filmach historycznych a kompletnym brakiem realizmu języka, kiedy (jak np. w Krzyżakach, Faraonie) Polacy XV wieku i starożytni Egipcjanie mówią uwspółcześnioną polszczyzną. Autorzy powieści historycznych poświęcają wiele czasu badaniom materiałów i źródeł, aby się upewnić co do autentyczności faktów przedstawianych w książce. Ale jak reagują powieściopisarz, dramaturg, scenarzysta na sprawy języka, które są rzeczywistym problemem w prawdziwym życiu? Tworzeniem iluzji, która by mogła zadowolić czytelników i widzów. Stuprocentowy realizm, osiągalny w architekturze, kostiumach czy obyczajach, tu by się nie przydał na nic. Kiedy akcja odbiega od zakresu współczesnej polszczyzny i dzieje się na przykład w Polsce Bolesława Kędzierzawego, nie może już być mowy o realizmie języka, jeśli nasze audytorium ma coś z tej akcji Iluzja języka jest nie tylko usprawiedliwiona, lecz także konieczna, kiedy np. osoby dramatu mówią innym językiem niż słuchacz albo kiedy różne osoby mówią różnymi językami, każda w swoim środowisku lub między sobą, albo kiedy różnojęzyczni ludzie nie mogą się porozumieć. Problem realizmu językowego powstał naprzód w literaturze pięknej. U Homera występują Grecy i Trojanie. Ci mówili zapewne jakimś językiem frygijskim, całkiem odmiennym od greckiego. Mimo to w Iliadzie herosowie porozumiewają się ze sobą bez trudności, a autor nie napomyka nawet o jakichkolwiek kłopotach językowych. Nie ma także mowy o nieporozumieniach i tłumaczach w Pieśni o Rolandzie z XI wieku, gdzie Maurowie rozmawiają z Frankami bez Ale literatura nie jest naśladowaniem rzeczywistości. Autor może czytelnikowi przedstawić dowolną scenę przez wtrącenie kilku zręcznie użytych słów. Wystarczy takie zdanie: „Henryk mówił z wyraźnym akcentem niemieckim” albo „Anna z ledwością mogła zrozumieć, co żołnierz mówił do niej po francusku”. Na scenie i ekranie jest inaczej. Akcja toczy się przed naszymi oczami tak, jakby się ziała naprawdę. Co robić wtedy? Najprościej zignorować całe zagadnienie. Hamlet u Szekspira nie udaje, że mówi po duńsku, tak jak Maria Stuart Słowackiego nie pozoruje angielszczyzny. Słuchacze zgadzają się milcząco na tę konwencję. Kłopoty zaczynają się dopiero wtedy, kiedy postacie sceniczne należą do różnych grup etnicznych, jak się to często zdarza we współczesnych filmach lub serialach Reżyserzy chwytają się tu różnych sposobów. Od całkiem naturalistycznych, kiedy każdy mówi po swojemu, a treść tłumaczą napisy, do rozwiązań połowicznych, kiedy postacie mniej ważne szwargocą do siebie coś, co i tak nie ma znaczenia dla akcji, po prostu dla stworzenia kolorytu lokalnego, a zasadnicze kwestie, np. między Hiszpanami, wypowiadane są po polsku. Niekiedy reżyser w ogóle nie przejmuje się tą sprawą, jak w komedii filmowej Marysieńka i Napoleon, gdzie wszyscy – Francuzi, Polacy, cesarz i lokaje – mówią sobie spokojnie po Reżyser kręcący poważny film historyczny uzależni zapewne swój sposób postępowania od okresu, w którym rozgrywa się akcja filmu. Jeżeli jest to wiek XIX lub epoka oświecenia, autentyczny język epoki doda tylko filmowi smaku. Ale już film o Reju z Nagłowic zmusi do kompromisów lingwistycznych, do pozornej tylko archaizacji, inaczej bowiem treść dzieła byłaby zrozumiała wyłącznie dla językoznawców, którzy, jak wiadomo, w przeciętnej sali kinowej stanowią znikomą podstawie: W. Kopaliński, Irrealizm języka w filmie, [w:] tenże: Koty w worku, czyli z dziejów pojęć i rzeczy, Warszawa 2004, s. 209– do tekstu na następnej (0-2 punkty)a) Na podstawie dwóch początkowych akapitów wyjaśnij znaczenie wyrażenia „iluzja języka”.PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ: Bohaterowie filmowi mówią językiem zrozumiałym dla widzów, a nie swoim Podaj z tekstu dwa sposoby, za pomocą których tworzy się w filmie iluzję ODPOWIEDŹ:uwspółcześnienie mowy bohaterówobcokrajowcy mówią tak jak widzowieludzie pochodzący z różnych środowisk mówią tak (0-2 punkty)a) Przeprowadź analizę słowotwórczą wyrazu „słuchacz”. Napisz wyraz podstawowy i ODPOWIEDŹ:wyraz podstawowy: słuchać, przyrostek/formant/sufiks: –aczb) Podaj inny formant o tym samym znaczeniu słowotwórczym, co formant wypisany w poleceniu a).PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:–er LUB –arz LUB –el LUB inaczej zgodnie z zasadami tworzenia nazw wykonawców (0–2 punkty)a) W którym z wymienionych dzieł literackich mamy do czynienia z irrealizmem języka bohaterów?A. W W trenach Jana W powieściach historycznych Henryka W Zemście Aleksandra Uzasadnij swój ODPOWIEDŹ: Język bohaterów powieści historycznych Sienkiewicza tylko sprawia wrażenie, że jest archaiczny. W rzeczywistości to tylko pozorne postarzenie (0–3 punkty)a) Które z określeń najpełniej odpowiada stosunkowi autora do irrealizmu języka w filmie?A. Brak Wypisz z tekstu zdanie, w którym Kopaliński wprost wyraża swoją opinię o irrealizmie języka w ODPOWIEDŹ:Stuprocentowy realizm, osiągalny w architekturze, kostiumach czy obyczajach, tu by się nie przydał na nic LUBKiedy akcja odbiega od zakresu współczesnej polszczyzny i dzieje się na przykład w Polsce Bolesława Kędzierzawego, nie może już być mowy o realizmie języka, jeśli nasze audytorium ma coś z tej akcji zrozumieć LUBIluzja języka jest nie tylko usprawiedliwiona, ale i konieczna (…)c) Na podstawie tekstu sformułuj jeden argument uzasadniający stanowisko ODPOWIEDŹ: Dialogi muszą być zrozumiałe dla widza LUB posługiwanie się oryginalnym językiem przez bohaterów spowoduje brak zrozumienia u (0–2 punkty)Zdaniom z akapitu 3. przyporządkuj funkcję, jaką pełnią one w stosunku do sąsiadujących z nimi fragmentów tekstu. Rozwiązanie wpisz do ODPOWIEDŹ:a - 3b - 2c - 5Pobierz: ZADANIE 2Marcin TkaczykNa co komu logika?1. Każdy nauczyciel logiki bywa od czasu do czasu pytany o cel i sens uczenia się jego dyscypliny. Tadeusz Kotarbiński, wybitny polski uczony, zwykł był w takich sytuacjach mawiać: „pytanie »na co komu logika?« powinno być rozpatrywane jako część szerszego problemu: »na co człowiekowi rozum?«”. Kto nie widzi potrzeby uczenia się logiki, ten nie do końca zdaje sobie sprawę z tego, do czego służy rozum. Każdy zaś, kto wie, do czego rozum służy, ma świadomość i tego, jak potrzebne jest wykształcenie jego naturalnej zdolności do jasnego myślenia, ścisłego wypowiadania się i poprawnego uzasadniania głoszonych Są tacy, którzy głoszą, że logika jest zbyt trudna, by zwykły śmiertelnik mógł wykształcić się w niej na jakimkolwiek rozsądnym poziomie. To, oczywiście, jest głupstwo. Skoro bowiem w cyrku słoń może opanować sztukę tańca, to należący do uniwersytetu reprezentant gatunku homo sapiens jest w stanie wyszkolić się w używaniu jednej matematycznej funkcji – Można jednak spotkać ludzi, którzy wątpią w związek umiejętności logicznego myślenia ze studiowaniem teoretycznej logiki. Ludzie ci, czasem nawet naukowo utytułowani, przypisują sobie samym praktyczne umiejętności logiczne, przyznając się zarazem do tego, że logiki nigdy nie zdołali się nauczyć. Mylą się. Wierzą oni naiwnie we własne zdolności do jasnego myślenia, precyzyjnego wypowiadania się i poprawnego uzasadniania, ponieważ nie są w stanie dostrzec logicznych błędów, które notorycznie popełniają. Skoro nie widzą własnych błędów logicznych, nie cierpią z ich powodu i upewniają samych siebie, że nie potrzebują kształcić się w logice. W ten sposób wpadają w zaklęty krąg nielogiczności. Gdyby zechcieli nauczyć się logiki, z przerażeniem odnosiliby się do nonsensów, które wcześniej wydawały się im całkiem rozsądne, a nawet głębokie. Albowiem, jak napisał Jan Łukasiewicz, wielki logik, kto wykształcił się w logice matematycznej, temu jakby łuski spadają z oczu, widzi on błędy tam, gdzie inni ich nie dostrzegają, i dostrzega nonsensy tam, gdzie wielu widzi jakąś tajemniczą głębię. Rzeczywiście, wyjąwszy zawodowych logików, studiujemy logikę nie po to, by coś – w domyśle: coś praktycznego – z nią zrobić. Raczej studiujemy logikę po to, by ona coś zrobiła z nami, w szczególności z naszym W pocie czoła wdrażając się w podstawowe rachunki logiczne, dzień po dniu, w rezultacie wielkiego wysiłku, przeżywszy liczne niebezpieczne przygody matematyczne i filozoficzne, wchodzimy w posiadanie skarbu kultury logicznej. Myśl człowieka logicznie wykształconego rożni się bowiem od naturalnej zdolności do logicznego myślenia mniej więcej tak, jak mistrzowski skok narciarski wykształconego sportowca rożni się od naturalnej zdolności do podskakiwania przy grze w podstawie: Marcin Tkaczyk, Logika. Wykład kursoryczny, Lublin [ [na prawach maszynopisu].Zadania do tekstu na następnej (0–1 punkt)Wypisz dwie opinie na temat logicznego myślenia, z którymi polemizuje autor ODPOWIEDŹ:1) Wyuczenie się logicznego myślenia jest zbyt trudne dla przeciętnego Logiczne myślenie jest człowiekowi dane przez naturę, więc nie trzeba się go (0–2 punkty)a) W swoim tekście autor przywołuje dwie analogie. Wypisz ODPOWIEDŹ:1) Przykład słonia, który się nauczył Przykład skoku Sformułuj dwie tezy, na rzecz których autor argumentuje, stosując ODPOWIEDŹ:1) Przeciętny człowiek może się nauczyć Logika nie jest człowiekowi dana przez naturę, trzeba się jej (0–2 punkty)Oceń, czy podane zdania są zgodne z tekstem. Wybierz T, jeśli zdanie jest zgodne z tekstem, lub N, jeśli nie Kotarbiński uważał, że człowiek ma naturalną zdolność do logicznego myślenia. słonia ma unaocznić niedorzeczność antytezy sformułowanej na początku akapitu 2. ostatnim zdaniu felietonu autor przestrzega przed pułapkami logiki teoretycznej. NIEZADANIE (0–1 punkt)Dokończ główną myśl felietonu – wybierz i zaznacz odpowiedź A albo B oraz jej uzasadnienie spośród odpowiedzi 1– logiki teoretycznej jestPRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ: B 2KONIECZNIE PONIEWAŻ KORZYSTNIE WPŁYWA NA JAKOŚĆ MYŚLENIA I WYPOWIADANIA SIĘ ZADANIE (0–2 punkty)Przyporządkuj numerom kolejnych akapitów literowe oznaczenia pytań. Odpowiedzią na pytanie powinien być cały Po co uczyć się logiki?b) Czy logika jest potrzebna?c) Dla kogo logika jest za trudna?d) Kto tkwi w „zaklętym kręgu nielogiczności”?e) Co na temat logiki twierdził Tadeusz Kotarbiński?f) Czy przeciętny człowiek może się nauczyć logiki?PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:1 - b2 - f3 - aZADANIE (0–1 punkt)Uzupełnij tabelę – dobierz do każdej funkcji sformułowanie służące podkreślaniu spójności tekstu. Wpisz odpowiedni numer do kolumny w tekścieA. Sygnalizuje wnioskowanieB. Sygnalizuje przeciwstawienie1) każdy bywa…2) można jednak…3) skoro bowiem…, to…PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:A - 3B - 2ZADANIE 3Wybierz jeden temat i napisz 1. Czy odkupienie winy zwalnia człowieka z odpowiedzialności za wyrządzone krzywdy? Rozważ problem i uzasadnij swoje zdanie, odwołując się do podanego fragmentu Pana Tadeusza Adama Mickiewicza, do całego utworu oraz do innego tekstu kultury. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 MickiewiczPan TadeuszKsięga X: Emigracja. JacekImię zdrajcy przylgnęło do mnie jako ode mnie twarz obywatele,Uciekali ode mnie dawni przyjaciele;Kto był lękliwy, z dala witał się i stronił;Nawet lada chłop, lada Żyd, choć się pokłonił,To mię z boku szyderskim przebijał uśmiechem;Wyraz »zdrajca« brzmiał w uszach, odbijał się echemW domie, w polu. Ten wyraz od rana do zmrokuWił się przede mną, jako plama w chorym nie byłem zdrajcą kraju!...(…)*Uciekłem z kraju!Gdziem nie był! com nie cierpiał!Aż Bóg raczył lekarstwo jedyne się potrzeba było i naprawićIle możności to...(…)„Bardziej niźli z miłości, może z głupiej pychyZabiłem; więc pokora... wszedłem między mnichy,Ja, niegdyś dumny z rodu, ja, com był junakiem,Spuściłem głowę, kwestarz, zwałem się Robakiem,Że jako robak w prochu...”„Zły przykład dla Ojczyzny, zachętę do zdradyTrzeba było okupić dobremi przykłady,Krwią, poświęceniem się...Biłem się za kraj; gdzie? jak? zmilczę; nie dla chwałyZiemskiej biegłem tylekroć na miecze, na sobie wspominam nie dzieła waleczneI głośne, ale czyny ciche, użyteczne,I cierpienia, których nikt...”Udało mi się nieraz do kraju przedzierać,Rozkazy wodzów nosić, wiadomości zbierać,Układać zmowy... Znają i GalicyjanieTen kaptur mnisi – znają i Wielkopolanie!Pracowałem przy taczkach rok w pruskiej fortecy,Trzy razy Moskwa kijmi zraniła me plecy,Raz już wiedli na Sybir; potem AustryjacyW Szpilbergu zakopali mnie w lochach do pracy,W carcerdurum – a Pan Bóg wybawił mię cudemI pozwolił umierać między swoim ludem,Z Mickiewicz, Pan Tadeusz czyli Ostatni zajazd na Litwie. Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem, Wrocław rozwiązanie na następnej WYPRACOWANIEProblem winy i kary dotyczy wszystkich ludzi niezależnie od czasów i kręgów kulturowych, dlatego podejmowany był od wieków przez filozofów, etyków, moralistów, ale także przez twórców literatury i scenarzystów. Człowiek z natury jest dobry, ale ma wolną wolę, która umożliwia dokonywanie indywidualnych wyborów. Wybór zła często jest nieprzemyślaną odpowiedzią na bodźce zewnętrzne – skutkiem emocji, których nie kontrolujemy. Odkupienie winy jest zadośćuczynieniem za popełnione grzechy, czymś więcej niż żal i skrucha. Jest to czynienie dobra mające wynagrodzić zło, którego człowiek się dopuścił. Czy odkupienie winy zdejmuje z człowieka odpowiedzialność za wyrządzone krzywdy? Uważam, że człowiek, który uczynił zło – bez względu na to, czy zrobił to jednorazowo, czy wielokrotnie – do ostatnich chwil swojego życia może odkupić swoje winy. Odkupienie win jest dowodem pokory i skruchy, czynem, który pozwala na rehabilitację wobec innych i siebie. Sądzę jednak, że nie umożliwia ono zmazania odpowiedzialności za wyrządzone krzywdy. Człowiek tylko w uzasadnionych przypadkach zostaje uznany za niepoczytalnego – nieświadomego zła, które popełnił. Za wybory, których dokonujemy, zawsze pozostajemy odpowiedzialni – nawet jeśli działamy pod wpływem jest, że Jacek Soplica popełnił straszną zbrodnię. W dramatycznych okolicznościach, podczas szturmu Rosjan na zamek Horeszków, młody szlachcic wpadł w uniesienie i szał na widok triumfującego Stolnika, który lekceważył jego uczucie do swojej córki. W skrajnych emocjach, „z głupiej pychy”, rozgoryczony niespełnioną miłością zastrzelił ojca ukochanej Ewy. Konsekwencją strasznego czynu było „imię zdrajcy”, które przylgnęło do bohatera „jako dżuma”. Soplica, dumny i sławny, teraz został wzgardzony i odepchnięty nie tylko przez dawnych przyjaciół, ale nawet i „lada chłopa”, co stanowiło dodatkową ujmę dla jego honoru. Wykluczenie ze społeczności było motywacją do odkupienia win. „Poprawić się potrzeba było i naprawić, ile możności to…” – mówi umierający Soplica w swojej ostatniej spowiedzi. Uznanie i zrozumienie swoich win było w tym przypadku źródłem skruchy i powodem przemiany, jaka dokonała się bohaterze. Dlatego Jacek Soplica zdecydował się „wejść pomiędzy mnichy” i dla podkreślenia swojego uniżenia przybrać imię Robaka. W Księdze X bohater dokonuje rozliczenia ze swoją przeszłością. W związku z tym, że jego czyn interpretowany był jako zachęta do zdrady narodu, rozumiejąc, jak „zły przykład [dał] dla Ojczyzny”, postanowił odkupić to „dobremi przykłady, krwią, poświęceniem się”. Jego postępowanie potwierdza tę decyzję – Soplica nie wahał się znosić cierpienia, ryzykować więzieniem i życiem, byle tylko dokonać czynów, które pozwolą mu zrehabilitować się przez innymi ludźmi i przed samym sobą. Wielokrotnie poświęcał się dla ojczyzny, przelewając krew, ale także w roli emisariusza organizującego potajemnie Polaków do walki z zaborcą. Pokorę, której się nauczył w trakcie swojego kwestarskiego życia, widać w słowach: „Milej sobie wspominam nie dzieła waleczne/ I głośne, ale czyny ciche, użyteczne,/ I cierpienia […]”. Jednym z aktów zadośćuczynienia było bohaterskie uratowanie życia Hrabiemu i perspektywy lat Soplica, wspominając swoje życie, mówi, że poświęcenie się dla ojczyzny i dla innych ludzi było najlepszym lekarstwem na chorobę jego duszy dręczonej wyrzutami sumienia – lekarstwem zesłanym przez opatrzność. Zbrodnia, którą popełnił, paradoksalnie przybliżyła go do Boga i ukształtowała wewnętrznie. Bohater wierzy w Boże miłosierdzie, którego dowód upatruje w łasce dobrej śmierci: „a Pan Bóg wybawił mię cudem/ I pozwolił umierać między swoim ludem/ Z Sakramentami”. Ostatecznie Soplicy udaje się zasłużyć na przebaczenie Boga i odzyskać szacunek ludzi. Nie zdejmuje to jednak z niego odpowiedzialności za wyrządzone krzywdy. Do samej śmierci wyraz „zdrajca” prześladuje go jak „plama w chorym oku”. Przykład ten wskazuje, że mimo odbytej pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, nie możemy zdjąć z siebie odpowiedzialności za własne czyny i o nich zapomnieć – do ostatnich dni będą one ciążyć na naszym winy i pokuty podejmuje także Joseph Conrad w powieści „Lord Jim”. Tytułowy bohater to młody oficer, który – choć nade wszystko ceni sobie honor – dla uniknięcia odpowiedzialności opuścił wraz z całą załogą tonący statek, nie informując pasażerów o zbliżającej się katastrofie. Dręczony przez wyrzuty sumienia jako jedyny zjawia się w sądzie, aby wziąć odpowiedzialność za popełniony czyn. Proces i kara nie przynoszą jednak Jimowi ulgi. Z czasem nadarza się możliwość rozpoczęcia życia w nowym miejscu, a metamorfozę duchową bohatera symbolizuje zmiana imienia. Próbując odkupić swoją winę i odzyskać honor, Lord Lim angażuje się w walkę o pokój w Patusanie, a ostatecznie ginie, ponosząc odpowiedzialność za podjęte postaci, która próbuje odkupić swoje winy, jest także Gerry Conlon z filmu „W imię ojca”. To młody Irlandczyk mający na sumieniu drobne przestępstwa, które martwią jego ojca Giuseppe. W wyniku niefrasobliwości Gerry zostaje przez angielskie władze niesłusznie oskarżony o udział w zamachu bombowym i po brutalnym śledztwie skazany na karę wieloletniego więzienia. Do więzienia trafia także jego ojciec, ze względu na swój spokój i pobożność będący od lat obiektem drwin Gerry’ego, który widzi w nich tylko naiwność i uległość. Dopiero podczas odbywania kary Gerry zaczyna dostrzegać swoje błędy, zmienia się także jego stosunek do ojca – aczyna odkrywać jego mądrość i siłę ducha. Mimo że Giuseppe nigdy nie obwiniał syna za los, który im obu zgotował, po jego śmierci Gerry właśnie „w imię ojca” podejmuje heroiczną walkę o uniewinnienie. Tę walkę można uznać za formę odkupienia winy. Postawa bohatera zostaje nagrodzona: po wyjściu z więzienia Gerry dostaje szansę na nowe, dobre życie i chcemy wierzyć, że ją wykorzysta, choć pamięć o śmierci ojca pozostanie w nim na przykłady wskazują, że człowiek może trwać w grzechu lub próbować odkupić swe winy, jednak odpowiedzialności za wyrządzone zło nie pozbędziemy się nigdy. Popełnione czyny są częścią przeszłości, o której nie da się zapomnieć. Ulgę może jednak przynieść doświadczenie przebaczenia, co stało się udziałem bohatera Mickiewicza, zmierzenie się z konsekwencjami swoich decyzji, na co zdecydował się Jim, czy podjęcie skutecznej próby zmiany życia na wzór Gerry’ Temat 2. Zinterpretuj podany utwór. Postaw tezę interpretacyjną i uzasadnij ją. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 Kamil BaczyńskiSpojrzenieNic nie powróci. Oto czasyjuż zapomniane; tylko w lustrachzasiada się ciemność w moje własneodbicia – jakże zła i znam, na pamięć znam i nie chcępowtórzyć, naprzód znać nie mogęmoich postaci. Tak umieramz półobjawionym w ustach teraz znów siedzimy kołem,i planet dudni deszcz – o mury,i ciężki wzrok jak sznur nad stołem,i stoją ciszy jeden z nas – to jestem ja,którym pokochał. Świat mi rozkwitłjak wielki obłok, ogień w snachi tak jak drzewo jestem drugi z nas – to jestem ja,którym nienawiść drżącą począł,i nóż mi błyska, to nie łza,z drętwych jak woda trzeci z nas – to jestem jaodbity w wypłakanych łzach,i ból mój jest jak wielka czwarty ten, którego znam,który nauczę znów pokoryte moje czasy nadaremnei serce moje bardzo chorena śmierć, która się lęgnie we X 43 Kamil Baczyński, Wybór poezji, Wrocław Pobierz: PRZYKŁADOWE WYPRACOWANIEWiersz Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, jak wskazuje data zamieszczona pod tekstem, napisany został niespełna rok przed tragiczną śmiercią poety w powstaniu warszawskim. Tytuł „Spojrzenie” może odnosić się do spojrzenia w głąb siebie, którego dokonuje podmiot mówiący, reprezentant młodych ludzi wrzuconych w wir wojny (świadczy o tym używanie czasowników w 1. osobie liczby pojedynczej i w 1. osobie liczby mnogiej). To „spojrzenie” jest jednocześnie próbą określenia swej tożsamości, zmienionej pod wpływem wojennej w której znajduje się osoba mówiąca w wierszu, jest dla niej przytłaczająca. Ze smutkiem mówi o straconych bezpowrotnie czasach młodości poświęconych walce, a nie beztroskiemu dojrzewaniu. Pesymizm tych wspomnień podkreślony został przez metafory: widoczną już w strofie pierwszej ciemność, która, jak coś lotnego, złowrogiego zsiada się w odbiciach w lustrze, zakłócając prawidłowy odbiór. Mówiący znajduje się w niezwykłej sytuacji, którą opisuje w strofie drugiej. Otwiera ona kosmiczną niemal perspektywę zagłady, znaną także z wiersza Baczyńskiego „Ten czas”. Zarówno w podanym tekście, jak w przywołanym utworze „Ten czas” pojawiają się wspólne motywy: ciemność, sznury i, najważniejszy według mnie, motyw dudnienia. Odsyła on zarówno w „Spojrzeniu”, jak i w wierszu „Ten czas” do niesprecyzowanych zagrożeń, jakie niesie wojna. Dudniący deszcz napawa strachem, tak samo jak dudniące głowy („Ten czas”)– obydwa obrazy nie wróżą niczego dobrego, potęgują strach. Dudniący deszcz tworzy pejzaż apokaliptyczny, w którym „ja” liryczne widzi siebie w swoistym nie tylko rozdwojeniu, ale w czterech osobach. Poeta potwierdza to w każdym z pierwszych wersów 4., 5., 6. i 7. zwrotki: I jeden z nas – to jestem ja; a drugi z nas – to jestem ja; a trzeci z nas – to jestem ja; i czwarty ten. Ma poczucie utraty tożsamości spowodowane dramatem wojny, koniecznością wzięcia udziału w walce, do której przecież nikt go nie przygotował. Wchodził z wiarą w życie – pokochał, aby zaraz począć nienawiść. Płacze nad sobą, gdyż przeraża go świadomość tego, że już nigdy nie uda mu się powrócić do jasnego życia, które pamięta z czasów młodości, nie uda mu się odzyskać na zawsze straconej niewinności. Jego dramatyczną sytuację podkreśla porównanie: ból mój jest jak wielka ciemność. Dramat „ja” mówiącego uwydatniony jest w ostatniej strofie, w której widzi on siebie jako czwartego, którego zna. Przez moment w drugim wersie tej strofy pojawia się jakaś nikła nadzieja, próba powrotu, nauka pokory. Jest to jednak złudne, gdyż za moment mówiący stwierdza, że jego serce jest na zawsze chore, zarażone śmiercią, co oznacza, że już nigdy nie będzie mógł patrzeć na świat jasno, gdyż ta śmierć się w nim „lęgnie sama”. Raz „wyzwolona”, „dopuszczona” do głosu, na zawsze go Kamil Baczyński ma świadomość mroczności czasów wojny nie tylko dlatego, że życie wielu ludzi było zagrożone. Najgorsza dla niego jest świadomość spustoszenia moralnego, które ten ekstremalny czas wytworzył. Nauczeni w młodości zasad, młodzi ludzie musieli w czasie wojny zapomnieć, co to litość, sumienie, o czym pisał Baczyński w wierszach „Pokolenie” (Nas nauczono. Nie ma litości.) czy „Elegia o... chłopcu polskim”. W ostatnim tekście mowa jest o tym, że „synek” ginie, ale postawiony przez poetę na końcu ostatniego wersu znak zapytania, sprawia, że dokładnie nie wiadomo, czy powodem jego śmierci jest „zbłąkana kula”, czy „pęknięte serce”, które nie wytrzymało okropności wojny, nie mogło znieść dramatycznego widoku „wisielców” i „rudej krwi”.Zatem wiersz „Spojrzenie”, podobnie jak inne, wspomniane wcześniej wiersze poety, to podróż w głąb siebie, z której płynie wiedza, że: Nic nie powróci. Oto czasy już zapomniane. Początkowe słowa utworu można by uznać jednocześnie za jego pesymistyczną puentę. Wojna zmieniła świat, ale przede wszystkim zmieniła człowieka. Podkreśla to tak charakterystyczny dla poezji Baczyńskiego kontrast między światem dawnym i obecnym, między dawnym i obecnym „ja”. Motyw lustra pojawiający się w strofie pierwszej odsyła czytelnika do poszukiwania odpowiedzi na pytanie, jaki jest odbijający się w nim człowiek. Wewnętrzne rozbicie obserwowane w sobie samym prowadzi Baczyńskiego do dramatycznej refleksji, która zamyka utwór: Serce moje bardzo chore na śmierć, która się lęgnie we mnie. Nie ma tu nadziei, jest za to, być może, przeczucie zbliżającej się śmierci.} To zadanie musi być rozwiązane indywidualnie przez każdego ucznia. Może wymagać: - odniesienia się do indywidualnych doświadczeń - pracy w grupie - pracy na lekcji Jaka jest różnica między skrótem a skrótowcem?Skrótem nazywamy skróconą formę wyrazu, która występuje tylko w języku pisanym. Skrótowcem określamy zaś wyrazy pochodne, które powstały poprzez skrócenie wieloczłonowej nazwy i są używany zarówno w piśmie, jak i w języku Skrót od wyrazu dyrektor to dyr. Skrót od wyrazu profesor to prof. Skrótowiec od nazwy Powszechny Zakład Ubezpieczeń to PZU (wym. pe-zet-u). Skrótowiec od nazwy Zakład Ubezpieczeń Społecznych to ZUS (wym. zus).Reguły skracania wyrazów oraz pisownia skrótówWe współczesnej polszczyźnie wyróżniamy następujące rodzaje skrótów:1. Skróty utworzone z początkowej litery lub początkowych liter wyrazówPrzykłady: a. (albo), p. (pan, pani), r. (rok, rodzaj), mies. (miesiąc), ob. (obywatel).Po takich skrótach zawsze należy postawić skrót kończy się na spółgłoskę miękką, której miękkość zaznacza następujące po niej I (nieuwzględnione w skrócie), miękkości tej nie zaznacza się w skrócie. Przykłady: godzina (godz.), miesiąc (mies.). Jeśli natomiast miękkość spółgłoski oznaczana jest znakiem diakrytycznym, uwzględniamy ją w skrócie, np. żeń. (żeński).W tekście pisanym nie wyróżniamy skrótów krojem czcionki ani wielkością liter. Co ważne, taką samą formę zapisu mogą przyjmować skróty odnoszące się do różnych wyrazów (np. r. — rok, rodzaj). Znaczenie takiego skrótu odczytuje się z nazw dwu- lub wielowyrazowychSzczególnym rodzajem skrótów utworzonych z początkowej litery lub początkowych liter są skróty nazw dwu- lub wielowyrazowych. Zasady ich tworzenia oraz ich pisownie regulują następujące zasady:• gdy wyrazy następne rozpoczynają się od spółgłosek, po skrócie stawia się tylko jedną kropkę (ds. = do spraw, cdn. = ciąg dalszy nastąpi). Wyjątkami są skróty, w których kropki występują po skrócie każdego wyrazu, co ma ułatwiać rozróżnianie znaczeń (np. br. = bieżącego roku, = brak wydania).• gdy drugi lub któryś z następnych wyrazów zaczyna się od samogłoski, stawiamy kropkę po skrócie każdego z wyrazów (np. = pełniący obowiązki, m. in. = między innymi, = ograniczona odpowiedzialność). Takie same zasady obowiązują w skrótach wielowyrazowych nazw obcych (np. = anno currente, wyjątki to ac = a capite [od głowy] oraz at = atmosfera techniczna). Warto pamiętać, że jeśli na końcu zdania stoi zakończony kropką skrót, nie dodaje się kolejnej kropki. Przykład: Wraz z przyjaciółmi ze studiów założył spółkę z jednostek monetarnych oraz jednostek miar i wagPo skrótach oznaczających polskie jednostki monetarne nie stawiamy kropki. Przykłady: zł (złoty), gr (grosz). Po skrótach oznaczających zagraniczne jednostki monetarne kropkę należy postawić. Przykłady: dol. (dolar), kop. (kopiejka).Kropki nie stawia się także po jednostkach wag i miar. Przykłady: dag (dekagram), ha (hektar), m (metr).Skróty utworzone z początkowej lub początkowych liter a oznaczanie liczby mnogiejBy oznaczyć liczbę mnogą, skróty jednoliterowe łączymy, a na ich końcu stawiamy kropkę. Przykłady: oo. (ojcowie), ss. (synowie). W przypadku skrót utworzonych z więcej niż jednej litery stosujemy powtórzenie, za każdym razem kończąc skrót kropką. Przykłady: prof. prof. (profesorowie).2. Skróty składające się z pierwszej i ostatniej litery wyrazu skracanegoPrzykłady: bp (biskup), dr (doktor), mjr (major).Po takich skrótach, niezależnie od tego, czy składają się one z dwóch czy trzech liter, nie stawiamy kropek w formie pozostałych przypadkach kropkę należy postawić. Przykład: Byłem dzisiaj na wykładzie dr. (doktora) Nowaka. Istnieje możliwość zastąpienia formy zakończonej kropką formą z dodaną końcówką fleksyjną danego przypadka, np. Byłem dzisiaj na wykładzie dra Nowaka. Jeśli skróty odnoszą się do kobiet, w przypadkach zależnych nie stawiamy kropki, np. Byłem dzisiaj na wykładzie dr Sandry kłopotliwą kwestią może być oznaczanie liczby mnogiej. W mianowniku zapisujemy skrót podwójnie, nie używając kropek. Przykład: dr dr Nowak i Kowalski (doktorzy/doktorowie Nowak i Kowalski). Możemy również posługiwać się formami z końcówkami: drowie, przypadkach zależnych mamy do wyboru dwie możliwości. Albo zastosujemy podwojony skrót z kropkami: dr. dr. (doktorów, doktorami…), albo użyjemy formy z końcówką: drów, o — reguły skracania, zasady pisowniWystępujące w języku polskim skrótowce dzielimy na:1. Skrótowce literowe, które utworzone są z pierwszych liter wyrazów skracanego wyrażenia. Przykłady: NBP (Narodowy Bank Polski, czyt. en-be-pe), PSL (Polskie Stronnictwo Ludowe, czyt. pe-es-el). Wymawiając skrótowce literowe, każdą literę czytamy oddzielnie. Wśród skrótowców literowych znajdziemy zarówno odmienne (ONZ, ONZ-etu), jak i nieodmienne (NBP).2. Skrótowce głoskowe, które także utworzone są z pierwszych liter wyrazów skracanego wyrażenia. Przykłady: ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych, czyt. zus), PAN (Polska Akademia Nauk, czyt. pan). Skrótowce głoskowe czytane są jako grupa głosek (jeden wyraz). Skrótowce głoskowe odmieniają Skrótowce grupowe, które utworzone są z grup głosek (najczęściej pierwszych sylab) rozpoczynających wyrazy wchodzące w skład skracanej nazwy. Przykłady: Fablok (Fabryka Lokomotyw), Polfa (Polska Farmacja). Wielką literą zapisujemy tylko początek skrótowca. Co ważne, skrótowce grupowe są Skrótowce mieszane, które są połączeniami dwóch lub trzech wymienionych powyżej typów. Najważniejsze spośród nich to:• skrótowce literowo-głoskowe, np. CBOS (Centrum Badania Opinii Społecznej, czyt. ce-bos), CPLiA (Centrala Przemysłu Ludowego i Artystycznego, czyt. cepelia);• literowo-grupowe, np. PZKosz (Polski Związek Koszykówki, czyt. pe-zet-kosz);• głoskowo-grupowe, np. Polmos (Polski Monopol Spirytusowy, czyt. pol-mos). Wszystkie z tych skrótowców są skrótowców — wielkie i małe literySkrótowce literowe i głoskowe piszemy wielkimi literami. Pozostałe skrótowce mogą być pisane w całości wielkimi literami lub wielką literą na początku skrótowca. Zależy to od koncepcji przyjętej przez właściciela w skrótowcach pojawiają się litery oznaczające przyimki lub spójniki, piszemy je małymi literami. Przykłady: PiS (Prawo i Sprawiedliwość), WSiP (Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne).Jeśli w skrótowcu występują litery oznaczające głoski wewnątrzywyrazowe, także zapisujemy je małymi literami. Przykład: DzU RP (Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej).Odmiana skrótowcówJeśli skrótowiec pisany wielkimi literami podlega odmianie, zaznaczamy to łącznikiem, a końcówkę fleksyjną zapisujemy małą literą. Przykład: GOPR, GOPR-u. Skrótowce mające formę rzeczowników (Cepelia) odmieniamy w sposób standardowy, nie stosując dodatkowych znaków. Przykład: Cepelia, Cepelię, o wzory odmiany skrótowców:PAN, PAN-u, PAN-ie;PSL, PSL-u;GOPR, GOPR-u, GOPR-ze (RZ zapisujemy jako R-z);ONZ, ONZ-etu, ONZ-ecie;UJ, UJ-otu, UJ-ocie;NOT, NOT-u, o Nocie (skrótowce zakończone na T w miejscowniku przybierają odmienną formę, wielką literą zapisuje się tylko pierwszą głoskę);ZIŁ, ZIŁ-u, o Zile (skrótowce zakończone na Ł zachowują się w miejscowniku podobnie jak te zakończone na -T);Efta, Efty, Efcie lub EFTA, EFT-y, Efcie;FIFA, FIF-y, FIF-ie lub Fifa, Fifie, Fifę. W styczniu 1797 generał Jan Henryk Dąbrowski na mocy umowy z rządem lombardzkim, w porozumieniu z Francuzami, utworzył Legiony Polskie.Bogurodzica w pierwotnej postaci obejmuje 2 strofy.Pierwsza zwracająca się do Najświętszej Marii Panny, a druga z prośbą do Jezusa.Ma charakter meliczny: jest utworem do śpiewania.Ułożono ją do Jeśli pracujesz lub pracowałeś na terenie Austrii i byłeś legalnie zatrudniony to znak, że możesz ubiegać się o zwrot nadpłaconego tam podatku. W naszej kancelarii znajdziesz kompleksową pomoc w załatwieniu wszystkich formalności oraz niezbędne informacji o całej procedurze odzyskiwania pieniędzy. Poniżej przygotowaliśmy dla Ciebie miniporadnik, z którego dowiesz się najważniejszych rzeczy o rozliczaniu podatku z Austrii oraz zwrotu nadpłaconych że im więcej wiesz, tym trudniej Cię zaskoczyć. Znajomość austriackich praw podatkowych pozwala też na ubieganie się o to, co Ci się należy. Im bardziej biegły jesteś, tym swobodniej komunikujesz się z urzędem skarbowym, a zachodzące procesy podatkowe nie są dla Ciebie zaskoczeniem. Zawsze też warto skorzystać z pomocy profesjonalnej kancelarii, która wyjaśni Ci wszystkie kwestie i sprawi, że zwrot podatku z Austrii będzie łatwiejszy. Rozliczenie podatku Austria – kto musi to zrobić? Prawo podatkowe w Austrii jest o wiele bardziej sprecyzowane niż w Polsce, co oznacza, że tamtejsi podatnicy nie muszą zmagać się z często wykluczającymi się przepisami. Zgodnie z zasadami rozliczenie podatkowe jest obowiązkiem kilku grup osób, które pracują na terenie Austrii. Chodzi mianowicie o: osoby zameldowane w Austrii, osoby z nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, osoby z rocznym dochodem powyżej 12 000 euro, osoby, które w danym roku podatkowym miały więcej niż jednego pracodawcę, osoby wezwane drogą pisemną przez austriacki urząd skarbowy do rozliczenia. Jeśli spełniasz któryś z wyżej wymienionych warunków i do tego pracowałeś legalnie na terenie Austrii, oznacza to, że musisz bezwzględnie rozliczyć się z tamtejszym urzędem skarbowym. W innym przypadku mogą spotkać się konsekwencje w postaci kary finansowej. Rozliczenie podatku z Austrii – kto jest uznawany za rezydenta? Przepisy obowiązujące na terenie Austrii jasno wskazują, kto może być uznawany za rezydenta podatkowego. Otóż są to osoby, które przepracowały w kraju minimum 6 miesięcy (bez przerwy) i płaciły z tytułu uzyskiwanego wynagrodzenia podatek dochodowy. Rezydentem jest również pracownik, którego całkowity dochód roczny ze wszystkich umów zawartych na terenie Austrii stanowił 90% wszystkich uzyskanych dochodów. Jak więc widzisz, wystarczy jedynie 6 miesięcy ciągłej pracy, byś mógł ubiegać się o zwrot nadpłaconego podatku podczas rocznego rozliczenia. W przypadku, jednak gdy pracowałeś w Austrii krócej niż 183 dni, a np. w Polsce zarobiłeś ponad 10 000 euro, zwrot Ci się nie należy. Jest to bardzo ważne w kontekście odzyskania ewentualnego nadpłaconego podatku. Rozliczenia podatkowe Austria – to powinieneś wiedzieć Jeśli rozliczasz się z podatku z Austrii w Polsce, powinieneś pamiętać o jednej bardzo ważnej rzeczy. Chodzi o to, by 90% Twoich dochodów uzyskanych w danym roku podatkowym pochodził z pracy w Austrii. W przypadku, gdy praca trwała krócej niż pół roku, istnieje szansa na odzyskanie całej kwoty nadpłaconego podatku. Wystarczy tylko, że skontaktujesz się z nami i przedstawisz sprawę. Chętnie pomożemy Ci w uzyskaniu zwrotu. Zwrot podatku z Austrii – ile się czeka? Żeby móc mówić o jakiejkolwiek decyzji konieczne jest złożenie stosownych dokumentów. Jeśli jednak dopełnisz wszelkich formalności, musisz liczyć się z procedurą trwającą od 2 do 6 miesięcy. Zazwyczaj w tym przedziale czasowym na konto naszych klientów zostaje wysłany zwrot nadpłaconych przez nich podatków. Co ważne, podatek w Austrii jest rozliczany na formularzu L1. Jeśli nie wiesz, jak wypełnić formularz lub masz problem z kontaktem z austriackim urzędem skarbowym, zgłoś się do nas. Odciążymy Cię i pomożemy w załatwieniu sprawy. Jak rozliczyć się z podatku w Austrii? Jak już wspominaliśmy, rozliczenie podatku z Austrii jest obowiązkowe dla każdego pracownika. Możliwość złożenia deklaracji mają osoby, które mają status rezydenta podatkowego, nieograniczony obowiązek podatkowy lub więcej niż jednego pracodawcę w danym roku podatkowym. Obowiązek dotyczy też pracowników, którzy uzyskali w danym roku ponad 12 000 euro dochodu lub dostały wezwanie do rozliczenia z austriackim urzędem skarbowym. Zgodnie z prawem czas graniczny na złożenie deklaracji E1 to 30 kwietnia bieżącego roku podatkowego. Co do zasady nie ma możliwości przedłużenia tego terminu. Austria – rozliczenie podatku i lohnzettel Zwrot podatku z Austrii wymaga od podatnika posiadania wydanej przez pracodawcę karty podatkowej lohnzettel (druk L16). Stanowi ona poświadczenie uzyskana określonej wysokości dochodów przez osobę, która jest lub była legalnie zatrudniona na terenie Austrii. Karta podatkowa powinna trafić do Twoich rąk do końca stycznia w formie elektroniczne lub do końca lutego w formie papierowej. Dokument w większości przypadków skalda się z dwóch stron i zawiera wiele informacji, które są niezbędne do złożenia deklaracji podatkowej. To w karcie podatkowej znajdziesz dane o sumie zaliczek pobranych na podatek oraz wszystkie inne kluczowe informacje o Twoim wynagrodzeniu. Zwrot podatku z Austrii – jaki dokumentów potrzebujesz? Jak w każdym kraju rozliczenie podatkowe wymaga dostarczenia do urzędu skarbowego szeregu dokumentów. Bez nich nie ma bowiem możliwości ustalenia, ile zarobił konkretny podatnik i czy nalezą mu się jakieś ulgi przewidziane przez system. W przypadku Austrii najważniejsze dokumenty to: ankieta osobowa – pobierz ją i wypełnij pismem drukowanym, dokument tożsamości – chodzi oczywiście o kopię, deklaracja E1 – będziesz jej potrzebować, gdy uzyskujesz dodatkowe dochody z innych źródeł; Warunkiem jest dochód powyżej 730 euro z tytułu umowy najmu, o dzieło, dywidendy itp., druk EU-EWR – wypełnia go polski urząd skarbowy na podstawie rozliczenia PIT36 ZG. Rozliczenia podatkowe Austria – co można odliczyć? Podczas rozliczania podatków w Austrii możesz ubiegać się o różnego rodzaju ulgi, które znacznie zwiększą ostateczną kwotę Twojego zwrotu. Najpopularniejsze z nich to przede wszystkim: ulga z tytułu podwójnego gospodarstwa domowego (Doppelte Haushaltsführung – Familienheimfahrten) ulga za podróże między Austrią a Polską (Familienfrahrten), ulga z tytułu dojazdu do pracy (Pendlerpauschale), dodatkowe koszty (zakup ubrań roboczych, obuwia ochronnego, materiałów edukacyjnych oraz narzędzi niezbędnych do wykonywania pracy), ulga dla osób wychowujących dzieci, jednorazowy dodatek na dziecko (Familienbonus Plus). Dodatek dla rodziców – kto może z niego skorzystać? Jeśli starasz się o zwrot podatku dochodowego z Austrii, wiedz, że możesz odpisać kwotę wolną od podatku na utrzymanie potomstwa. Dodatek jest przeznaczony dla rodziców, którzy przez co najmniej 6 miesięcy pobierali zasiłek rodzinny (Familienbeihilfe) w Austrii. Ważne jest również to, że dziecko nie może mieć ukończonych dziesięciu lat. Wysokość dodatku sięga nawet 2300 euro rocznie, co sprawia, że zwrot nadpłaconego podatku może być o wiele wyższy, a to w rezultacie oznacza więcej pieniędzy w Twojej kieszeni. Ulga z tytułu dojazdów – dla kogo? Możesz podwyższyć swój zwrot podatku również w sytuacji, gdy dojeżdżasz do pracy ponad 20 km. W takim przypadku austriacki urząd skarbowy przewiduje ulgę podatkową, która pozwala na zmniejszenie kosztów pracy na terenie kraju. Oczywiście, podczas rozliczenia, będziesz zobowiązany do okazania określonych dokumentów poświadczających poniesione koszty oraz liczbę przejechanych w danym roku podatkowym kilometrów. Ulga za podwójne gospodarstwo domowe – kto może skorzystać? Doppelte Haushaltsführung, czyli po polsku ulga za prowadzenie podwójnego gospodarstwa domowego jest skierowana przede wszystkim do małżeństw i ma zastosowanie, gdy jedno z małżonków mieszka w Polsce, a drugie w Austrii. Jeśli taka sytuacja Cię dotyczy możesz starać się o zwrot poniesionych kosztów za: zakwaterowanie, przejazdy pomiędzy Polską a Austrią. Jeśli chcesz zwrot za zakwaterowanie, musisz dostarczyć do urzędu skarbowego dokument, który potwierdza Twój adres zamieszkania adres oraz współmałżonka. Co do dojazdów, to konieczny jest dokument poświadczający poniesione koszty. Mogą to być faktury za benzynę lub bilety za przejazd. To, jak dużą ulgę uzyskasz, zależy w dużej mierze od Twoich dochodów oraz innych czynników, które są wynikiem rozłąki z małżonkiem. Zwrot podatku w Austrii – kwota wolna Prawo podatkowe Austrii przewiduje kwotę wolną od podatku. Dotyczy ona wszystkich osób, które pracują legalnie na terenie kraju i nie odprowadzają podatku dochodowego od swoich rocznych wynagrodzeń nieprzekraczających 11 000 euro. W przypadku, gdy dany podatnik przekroczy ustaloną kwotę, przechodzi na kolejny próg podatkowy i jest zobowiązany do odprowadzenia stosownych do niego stawek. Kwota wolna od podatku ma ogromne znaczenie w kontekście całego procesu odzyskania nadpłaconego podatku z Austrii i wpływa w bezpośredni sposób na jego wysokość. Odzyskaj swoje pieniądze Z naszą kancelarią odzyskasz wypracowane przez siebie pieniądze, a na Twoje konto trafi całkiem pokaźny zastrzyk gotówki. Wystarczy tylko, że przygotujesz niezbędne dokumenty i przekażesz je nam. Załatwimy wszystkie formalności i pomożemy w razie jakichkolwiek problemów. Znamy prawo podatkowe w Austrii i mamy doświadczenie w ubieganiu się o zwrot nadpłaconego podatku z tego kraju. Nie czekaj i już dzisiaj skontaktuj się z nami.

Zapoznaj się z regułą i wpisz polskie znaczenie podanych zwrotów.Czas przeszły Perfekt składa się z formy osobowej czasownika posiłkowego .. lub .. oraz

Przeczytaj pary zdań. Obok zapisz, na jakie pytania odpowiadają oznaczone określenia. W zdaniach podkreśl na czerwono czasowniki, które są określane przez wyróżnione słowa. Uzupełnij wniosek. W klasie odbywało się zebranie rodziców. Na biurku leżały zeszyty. gdzie? Wczoraj dostałem szóstkę z matematyki. Od rana bolała mnie ^{wiemy, że każdy z nas podrośnie każdy z nas na wielkiego, wielkiego na człowieka. ref: Bo co może, co może mały człowiek tak jak ja albo ty może pani a może pan podpowie my zgodzimy się z tym }x2; II. Na podwórku fajnie jest można sobie pobiegać można w kapsle pograć też i pochodzić po drzewach można łapać do swych rąk}

Ćwiczenie 13 Napisz czasowniki w odpowiedniej formie. *biegać, gotować* ja my ty wy on, ona, ono oni, one Zapisz czasowniki powyżej w odpowiednim czasie.

1vnssh27y7.pages.dev/370

1vnssh27y7.pages.dev/645

1vnssh27y7.pages.dev/544

1vnssh27y7.pages.dev/410

1vnssh27y7.pages.dev/80

1vnssh27y7.pages.dev/273

1vnssh27y7.pages.dev/140

1vnssh27y7.pages.dev/754

1vnssh27y7.pages.dev/341

1vnssh27y7.pages.dev/978

1vnssh27y7.pages.dev/114

1vnssh27y7.pages.dev/874

1vnssh27y7.pages.dev/145

1vnssh27y7.pages.dev/510

1vnssh27y7.pages.dev/669

przeczytaj każdy zwrot i napisz obok polskie znaczenie