UWAGA!!! Od stycznia 2016 blog Mój Miły Czas jest dostępny w nowej wersji na - ZAPRASZAM :) O moim siedzeniu w ogrodzie i patrzeniu na świat mogliście przeczytać tutaj, wtedy też postanowiłam zaszaleć i pozbierałam jeszcze liści porzeczki czarnej i czerwonej. Zbierałam je również w celach ich ususzenia. Gdyż także i one posiadają liczne substancje czynne wspomagające nasz organizm. Surowiec zielarski w postaci suszonych liście porzeczki jest bogaty w witaminę C, garbniki, kwasy organiczne, a także witaminę P oraz pierwiastki takie jak miedź czy dwuwartościowe (dobrze wchłaniane) żelazo. Podstawową funkcją picia naparu z liści porzeczki czerwonej jest uzupełnianie witamin i minerałów w diecie. Jednak ma on również szereg innych zastosowań. Przed wszystkim wzmacnia organizm w okresie wiosenno/jesiennym, a w momencie wystąpienia przeziębień działa napotnie. W aspekcie przewodu pokarmowego pobudza łaknienie, wspomaga trawienie i działa lekko przeczyszczającą. Działa na układ moczowy ułatwiając filtrowanie krwi w nerkach (działanie oczyszczające), a następnie wykazuje działanie moczopędne. Wspomaga również tamowanie krwotoków: wewnętrznych i zewnętrznych. Picie naparu wspomaga w bólach migrenowych. W stosowaniu na skórę (napar dodawany do kąpieli lub w formie toniku) przyspiesza gojenie się wyprysków czy innych chorobach skóry. Natomiast picie lub stosowanie zewnętrzne naparu z porzeczki czarnej działa dodatkowo przeciw bakteryjnie, przeciwwirusowo i przeciwgrzybicznie, garbniki działają ściągająco i przeciwzapalnie, a flawonoidy, kwasy organiczne i olejki eteryczne przyspieszają proces gojenia się skóry. Sposób przygotowania naparu: jedną łyżkę stołową liści wsypać do szklanki, zalać wrzątkiem, pozostawić pod przykryciem na 10 minut. Napar można spożywać do stosowania wewnętrznego, można stosować do płukania gardła, do przemywania skóry czy do leczniczych kąpieli. Suszone liście porzeczki czerwonej również stosuje się w celu klarowania wina czy w doprawianiu kiszonych przetworów. Zebrane z nienawożonych i ogólnie zdrowych krzewów liście wypłukałam i suszyłam w suszarce około 50 minut. Susz umieściłam w opisanych torebkach strunowych. Teraz mam dodatkowe wsparcie w zimie! Pozdrawiam E.
Liście Czarnej Porzeczki na Allegro.pl - Zróżnicowany zbiór ofert, najlepsze ceny i promocje. Wejdź i znajdź to, czego szukasz!
Dawno, dawno temu mówiono na nią: świętojanka, smorodzina, bździuch; nazywaną ją też czarną jagodą lub pękatką. Czarna porzeczka - bo to o niej mowa - jest gwiazdą dzisiejszego postu. I to gwiazdą nie byle jaką, bo jaśniejącą na firmamencie. Dopiero niedawno odkryłam, że jej właściwości rozciągają się daleko poza dużą zawartość witaminy C i chronienie przed przeziębieniami. W Niemczech bryluje jako Johannisbeere, ponieważ owoce porzeczki dojrzewają na św. Jana i dopiero wówczas można wyciskać z nich sok. Jej polska nazwa pochodzi od... rzeki, gdyż roślina ta ulubiła sobie okolice rzek i mokradeł - tam rośnie najbujniej. Historia porzeczki rozpoczyna się w XV wieku we Francji, gdzie szczególnie lubowano się w orzeźwieniu, jakie niosły jej owoce. Ale nie kończy się, wciąż chętnie uprawia się ją w ogródkach, ceniąc za walory smakowe i... zdrowotne. Czemu piszę o czarnej porzeczce teraz, skoro daleko jej jeszcze do dojrzałości (o tej porze roku jeszcze taka gimbusiara z niej :P)? Ano dlatego, że potrzebne będą nam jej młode liście, a te zdobędziemy tylko wiosną. Cóż, poznajmy ją zatem - przed Wami: Jej Krzewiastość - Czarna Porzeczka! 1. Od medycyny ludowej po źródła naukowe - porzeczka dla zdrowia! Tak, jak wspomniałam - porzeczka była dla mnie owocem, z którego mogłam ukręcić lody, albo dodać do sałatki owocowej. Nie wgłębiałam się w jej dobroczynne właściwości - aż do zeszłego roku. Jestem przekonana, że jakaś część z Was wciąż jej nie docenia ;). Jeśli chodzi o porzeczkę - wartościowe są nie tylko jej owoce, ale również liście. Ale po kolei! Porzeczki bogate są przede wszystkim w: witaminę C - wzmacnia naczynia krwionośne, niweluje "zły" cholesterol, zmniejsza ryzyko wystąpienia miażdżycy i udaru mózgu, obniża ciśnienie oraz wspomaga cały układ krążenia; witaminę P - pozwala na o wiele lepsze przyswojenie wit. C, zmniejsza ryzyko wylewu, wzmacnia odporność, uszczelnia naczynia krwionośne i wspomaga przepływ krwi w naczyniach wieńcowych witaminy z grupy B - wpływają na prawidłową przemianę materii, regulują metabolizm i wspomagają koncentrację biotynę (wit. B7) - odżywia włosy, skórę i paznokcie, zapobiega siwieniu i łysieniu, odpowiada za metabolizm białek i tłuszczów, reguluje funkcjonowanie układu nerwowego oraz stabilizuje poziom glukozy we krwi prowitaminę A (beta-karoten) - poprawia jakość wzroku, opóźnia pojawienie się oznak starzenia się, działa antyinfekcyjnie, zapobiega miażdżycy, obniża poziom "złego" cholesterolu, zmniejsza ryzyko zawału kwas foliowy (wit. B9/B12) - dzięki niemu produkowana jest serotonina (hormon szczęścia), wspomaga tworzenie czerwonych krwinek, funkcjonowanie żołądka, wątroby i jelit oraz zapobiega chorobom serca, zakrzepom i wylewom, sole mineralne (potas, wapń, żelazo, magnez) mikroelementy (jod, bor, mangan) Jak widzimy - porzeczka bardzo sprzyja dbaniu o nasz układ krwionośny, serce i zapobiega miażdżycy. Nie dziwi więc, że nalewka przeciwmiażdżycowa w składzie posiada właśnie tę roślinę. 2. Nalewka przeciwmiażdżycowa według receptury Stefanii Korżawskiej Pani Korżawska napisała mnóstwo wspaniałych książek na temat ziołolecznictwa i dbania o zdrowie metodami naturalnymi. Mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że ta kobieta mnie mocno inspiruje :). Równo rok temu razem z mamą wyczytałyśmy ten sam przepis na nalewkę - "nalewkę państwa Kościuszków" - i uznałyśmy, że wypróbować zawsze warto. Receptura nie jest trudna, ale z całą pewnością wymaga sporo czasu: Działanie: Nalewka poprawia krążenie, wzmacnia serce i walczy z miażdżycą. Dawkowanie: 3 razy dziennie po 1 łyżce stołowej lub 1 mały kieliszek przed snem (wówczas pomoże też zasnąć) Efekty: Nalewkę pija u mnie tata i mama. Oboje mają nadciśnienie tętnicze, ponadto sama odziedziczyłam po mamie wadę serca. Po kuracji tą nalewką ciśnienie spadło, kołatania serca ustały, miażdżycy nie ma. Mama twierdzi, że to zasługa codziennego wypijania małego kieliszeczka przed snem - czy to placebo, czy rzeczywiście porzeczkowa nalewka działa? Nie wiem, ale nie trzeba wiele, by spróbować ją zrobić, a potem popijać :). Na pewno "miażdżycowcy" nie odmówią. 3. Dlaczego liście porzeczki? Po co jarzębina? Liście czarnej porzeczki ludowa recepta na bardzo wiele schorzeń: pomagają w leczeniu artretyzmu, kaszlu, rozwolnienia, zapalenia dróg moczowych i pęcherza moczowego poprawiają krążenie krwi i pozytywnie wpływają na pracę serca stosuje się je przy problemach żołądkowych - pomagają w trawieniu, wykazują działanie ściągające błonę śluzową jelit i żołądka (dzięki dużej zawartości garbników) można używać ich do stworzenia mieszanki do płukania jamy ustnej - działają odświeżająco i powstrzymują krwawienie dziąseł jest pomocna w leczeniu chorób płuc, nerek i wątroby działa moczopędnie i oczyszczająco na organizm stosuje się ją przy kłopotach z krążeniem i nieżycie żołądka zbierajmy ją z dala od ruchliwych dróg; nie jedzmy surowych owoców Owoce i liście porzeczki, a także jarzębina to - jak widać - same dobroci, szczególnie jeśli chodzi o pracę naszego serca. Jakie są Wasze ulubione nalewki? Przekonują Was takie przepisy? Lubicie wypróbowywać receptury mające swoje korzenie w medycynie ludowej? :) Bibliografia: 1. Jan Macků, Jindrich Krejča, Apoloniusz Rymkiewicz, Atlas roślin leczniczych, Wrocław 1989 2. Anrea-Anna Cavelius, Zioła w medycynie naturalnej, Bremen 2005 3. Ribes nigrum - Czarna porzeczka - herbs2000 4. Monika Karabela, Czarna porzeczka, Panacea Nr 1 (22), styczeń - marzec 2008 5. Stefania Korżawska, Ziołowe ambrozje, Wydawnictwo Corsam, 2012 6. Anna Mazerant, Mała księga ziół, Warszawa 1990
Mszyce psują liście porzeczki do połowy lipca, po czym przenoszą się na inne rośliny. Jaja składane są jesienią. Zimują bezpiecznie na gałęziach, larwy pojawiają się wczesną wiosną. Na przykład. Mszyce galijskie rzadko osiadają na czarnej porzeczce, preferując odmiany kolorowe.
Zdrowe zakupy Spis treści Właściwości lecznicze porzeczki czarnej Owoce porzeczki są cennym elementem diety ze względu na dużą zawartość takich substancji jak witamina C, związki fenolowe i minerały, spośród których wiele działa antyoksydacyjnie. Dzięki temu warto sięgać po te jagody w celu wzmocnienia układu odpornościowego oraz zmniejszenia ryzyka otyłości i przewlekłych chorób dietozależnych, np. układu krążenia i cukrzycy, a nawet nowotworów1. Z kolei głównymi związkami zawartymi w pąkach porzeczki czarnej są olejki eteryczne, charakteryzujące się silną aktywnością przeciwbakteryjną i przeciwgrzybiczą, a także przeciwutleniające i przeciwzapalne fenole (rutyna, epikatechiny i kemferole). Olej z nasion może być dobrym źródłem nienasyconych kwasów tłuszczowych, tokoferoli i steroli znanych z przeciwmiażdżycowej i przeciwnowotworowej aktywności. I wreszcie ekstrakty z liści ze względu na dużą zawartość różnorodnych związków fenolowych i olejków eterycznych mają właściwości przeciwutleniające oraz unikatowy skład kwasów tłuszczowych o potencjalnej aktywności przeciwnowotworowej, przeciwzapalnej i przeciwdrobnoustrojowej2. Olej z nasion czarnej porzeczki pomaga obniżyć poziom cholesterolu Porównano wpływ oleju z nasion porzeczki czarnej (3 g) i oleju rybnego (2,8 g) na lipidogram kobiet. Suplementację prowadzono codziennie w 2 cyklach po 4 tygodnie. Spożywanie oleju z nasion porzeczki spowodowało korzystne zmiany lipidogramu, wzrost poziomu wielonienasyconych kwasów tłuszczowych oraz obniżenie stężenia cholesterolu LDL we krwi3. Podobnie w badaniach na królikach wykazano, że antocyjany ekstrahowane z czarnych porzeczek istotnie zmniejszają stężenie całkowitego cholesterolu, LDL oraz VLDL4. Wyciąg z liści czarnej porzeczki dobry na RZS Ekstrakt z liści porzeczki czarnej wykazuje działanie w badaniach modelowych obrzęku kończyny indukowanego karageniną u szczurów. Jego aktywność farmakologiczną porównywano z działaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych – w przeciwieństwie do nich nawet po długotrwałym stosowaniu roślinny surowiec nie powodował zmian krwotocznych5. Wyciąg z liści porzeczki czarnej wykazuje największe zdolności przeciwzapalne (w porównaniu z ekstraktami z pąków i owoców)6. Jednak u 30 pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów (RZS) również stosowany przez 3 miesiące wyciąg z pąków poprawił ich stan na tyle, że można było zmniejszyć dawki leków z grupy NLPZ7. Właściwości bakteriobójcze i przeciwgrzybicze czarnej porzeczki Olejki eteryczne z pąków porzeczki czarnej mają bardzo silne działanie hamujące wzrost mikroorganizmów, takich jak bakterie Acinetobacter, Escherichia coli, Pseudomonas aeruginoasa i Staphylococcus aureus. Jeszcze silniej oddziałują na grzyby, takie jak Aspergillus niger i Candida albicans8. Czarna porzeczka dobra na grypę W badaniu z udziałem ludzi wyciąg z porzeczki czarnej zapobiegał wnikaniu wirusa grypy do komórek gospodarza9. Ponadto bogaty skład surowców ( wysoka zawartość witaminy C) pozwala wzmocnić odporność, co daje efekt profilaktyczny. Czarna porzeczka a cukrzyca U ludzi czarna porzeczka korzystnie wpływa na glikemię poposiłkową. W badaniu z udziałem 20 zdrowych kobiet po posiłku składającym się z białego pieczywa spożycie 150 g owoców zmniejszało zapotrzebowanie na insulinę10. Czarna porzeczka wspomaga leczenie alergii W randomizowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą z udziałem 28 Japończyków wykazano skuteczność polisacharydu z porzeczki czarnej (CAPS) w leczeniu kataru siennego u osób z IgE-zależną alergią na cedr. CAPS zmniejszał nasilenie takich objawów alergii, jak kichanie, katar, przekrwienie błony śluzowej nosa i świąd oczu11. Czarna porzeczka pomaga w leczeniu jaskry i zaćmy Antocyjany z porzeczki czarnej normalizują stężenie endoteliny-1 u osób z jaskrą, co może poprawiać hemodynamikę krążenia w gałce ocznej i tym samym hamować rozwój choroby. Ponieważ związki te – jak wykazano – kumulują się w tkankach oka, mogą też być skuteczne w leczeniu niektórych schorzeń narządu wzroku, np. jaskry lub krótkowzroczności12. Zastosowanie porzeczki czarnej Napar z czarnej porzeczki Łyżkę liści rośliny zalej szklanką wrzątku, trzymaj pod przykryciem 15 min, odcedź. Pij 2-3 razy dziennie po szklance naparu jako środek przeciwgorączkowy. Odwar 5 dag liści zalej litrem wody i trzymaj na bardzo małym ogniu przez 30 min, nie dopuszczając do wrzenia. Przecedź i ciepłym odwarem zwilż gazę. Przykładaj takie kompresy na owrzodzenia. Kompot z suszonej porzeczki 2 łyżki suszu zalej szklanką wrzątku i trzymaj pod przykryciem w stanie bardzo łagodnego wrzenia 5 min, a następnie 10 min zaparzaj. Pij 3 razy dziennie po szklance płynu. Nalewka z porzeczki Umyj dokładnie 1 kg owoców. By uniknąć goryczki, usuń z nich ogonki. Wsyp do dużego naczynia, lekko rozgnieć, by wypuściły odrobinę soku, pozostawiając jednak 1/3 owoców w niezmienionym stanie. Następnie dodaj ok. 30 dag cukru i zalej całość 0,5 l wódki 40% i 0,5 l spirytusu. Odstaw na 2 tygodnie w ciemne, ciepłe miejsce. Codziennie wstrząsaj słojem, a po upływie odpowiedniego czasu odcedź płyn od owoców, po czym rozlej do butelek lub karafek, filtrując dodatkowo ciecz bardzo gęstym sitkiem. Nalewkę można spożywać po upływie 2 miesięcy. Oczyszcza, poprawia procesy trawienia, wzmaga odporność i niweluje procesy zapalne. Kąpiel Zalej 500 g pąków, gałązek i liści ok. 3-4 l wrzącej wody i gotuj przez 30 min. Następnie zaparzaj przez 10 min, przecedź i wlej wywar do wanny z wodą o temperaturze ok. 37°. Taką aromatyczną, 10-minutową kąpiel możesz brać co drugi dzień przez. ok. 3 tygodnie, aby złagodzić stany zapalne i odżywić skórę. Maseczka z czarnej porzeczki 2 łyżki owoców porzeczki czarnej rozgnieć lub zmiksuj. Dodaj 2 łyżki twarogu i 1 łyżkę oleju z pestek malin. Gotową maseczkę nałóż na twarz. Po ok. 15 min zmyj ciepłą wodą. Porzeczki i olej z pestek malin rozprawią się z przebarwieniami, a twaróg odświeży, rozjaśni i nawilży cerę. Wino z pączków porzeczki czarnej Ok. 20 dag pączków zmiel i zwilż spirytusem. Po 10 min zalej 100 ml białego lub czerwonego wina (nie więcej niż 12% alkoholu) w temperaturze ok. 40°. Odstaw na tydzień, a po tym czasie przecedź. Stosuj 1-2 łyżkę dziennie w stanach osłabienia lub w okresie rekonwalescencji. Ciekawostki na temat porzeczki czarnej Występowanie: pochodzi z obszarów Europy i Azji o umiarkowanym klimacie, w Polsce rośnie w stanie dzikim na całym niżu i w pasie wyżyn. Jest również pospolicie uprawiana. Surowiec: pąki (Ribis nigri folliculos germinaret), nasiona (R. nigri semina), liście (R. nigri folium), owoce (R. nigri fructus). Pora zbioru: najlepszy moment na pozyskiwanie pąków to okres późnej zimy i wczesnej wiosny (styczeń-marzec). Młode liście bez przebarwień powinno się zbierać w okresie kwitnienia (kwiecień-maj), a owoce w lecie (w lipcu i sierpniu). Ważne: czarnej porzeczki nie powinny stosować osoby zmagające się z zakrzepicą, chorobą wrzodową lub zapaleniem żołądka, nadkwaśnością oraz zapaleniem wątroby. Nie należy też łączyć jej z aspiryną. Bibliografia J. Ocul. Pharmacol. Ther. 2013; 29 (5):480-487; J. Agric. Food Chem. 2004; 52(24):7264-7271 Żywność. Nauka. Technologia. Jakość 2018;25,2(115):24-33 J. Nutr. Biochem. 2005; 16(6):353-359 Mol Nutr Food Res 2005; 49:301-308 J. Ethnopharmacol. 1989; (1-2):91-98 J. Agric. Food Chem. 2011; 59 (9):4763-4770 Studia Universitatis “Vasile Goldiș”, Seria Știinţele Vieţii, 2010; 20(3):45-47 Farmacia 2010; 58(6):P735-747 Plos One 2013, 8(5): 1-10; Fukushima J Med Sci 2013, 59:35-38 J Nutr 2013; 143(4):430-436 J Ocul Pharmacol 2013; 29:480-487; Food Sci Technol Int 2013; 48:715-726 Probl Hig Epidemiol 2016; 97(1):14-23 Spis treści Właściwości lecznicze porzeczki czarnej Zastosowanie porzeczki czarnej Ciekawostki na temat porzeczki czarnej Autor publikacji: ARTYKUŁ UKAZAŁ SIĘ W: O Czym Lekarze Ci Nie Powiedzą 2/2021
Tak więc teraz wiesz, co zrobić, jeśli liście porzeczki zaczęły zmieniać kolor na czerwony, a raczej pojawiły się na nich czerwono-brązowe plamy w postaci kropek lub wybrzuszeń. Powodzenia w zwalczaniu szkodników i chorób. Ale nie zapomnij o zapobieganiu! Wideo: co zrobić, jeśli na liściach porzeczki pojawią się czerwone plamy
wymagania glebowe i klimatyczne| sadzenie| odmiany| formy pienne| pielęgnacja| przycinanie| rozmnażanie| zbiór i przechowywanie| choroby i szkodniki Porzeczka czarna Porzeczka jest wieloletnim krzewem dorastającym do 2 metrów wysokości. Jej liście są duże, 3-5 klapowe, ciemnozielone. Na ich spodniej stronie znajdują się liczne, małe gruczoły, które wydzielają bardzo aromatyczne olejki eteryczne, nadające charakterystyczny zapach liściom porzeczki. Kwiaty pojawiają się w kwietniu lub maju. Są małe, zebrane w grona wielokwiatowe, o czerwonych płatkach. Starsze odmiany są obcopylne, co znaczy, że do zapylenia potrzebny jest pyłek innej odmiany, ale pojawia się już coraz więcej odmian samopylnych. Jadalną częścią porzeczki są owoce. Są to małe, czarne, słodkawe lub kwaskowate jagody, bardzo smaczne i zdrowe. Czarna porzeczka jest cennym źródłem witaminy C - zawiera jej najwięcej spośród wszystkich owoców, które możemy uprawiać w ogrodzie w naszej strefie klimatycznej. Zawiera również witaminy A, E i z grupy B. Jest również bogata w minerały, takie jak fosfor, potas i magnez, kwasy organiczne i garbniki. Dzięki zawartości pektyn redukuje poziom cholesterolu i obniża poziom cukru we krwi. Jest też bogatym źródłem antyoksydantów. Za jej właściwości antyoksydacyjne są odpowiedzialne głównie flawonoidy i kwasy fenolowe. Flawonoidy hamują powstawanie w organizmie toksycznych związków oraz spowalniają proces starzenia. Spośród flawonoidów są to między innymi antocyjany i rutyna. Antocyjany znajdują się w skórce, mają właściwości antybakteryjne. Rutyna ułatwia wchłanianie witaminy C, działa też korzystnie na naczynia krwionośne - wzmacnia je, a także zapobiega krwawieniom i żylakom. Ważna jest również należąca do grupy flawonów kwercetyna - wspomaga oczyszczanie dróg moczowych, działa również przeciwalergicznie. Kwasy fenolowe działają przeciwzakrzepowo i przeciwzapalnie. Owoce czarnej porzeczki wzmacniają też nasz układ immunologiczny, są więc przydatne w leczeniu przeziębień. Właściwości lecznicze mają również liście czarnej porzeczki. Przygotowane z nich napary przyspieszają wydalanie toksyn i regulują pracę nerek. Są naturalnym lekarstwem na trudno gojące się rany, a także na ukąszenia owadów, bo zawierają garbniki działające przeciwzapalnie i ściągająco na skórę oraz fitoncydy działające bakterio- oraz grzybobójczo. Porzeczki są bardzo smaczne. Najlepiej smakują świeżo zrywane z krzaków, ale można z nich również robić pyszne soki, dżemy i galaretki, a nawet domowe wino. Można je również mrozić. Jest dosyć łatwa w uprawie, warto wiec posadzić kilka krzaków czarnej porzeczki w swoim ogrodzie. Dzięki temu będziemy mogli cieszyć się smakiem tych zdrowych, wartościowych owoców zrywanych prosto z krzaka. Wymagania glebowe i klimatyczne Porzeczka najlepiej rośnie na glebach gliniastych i gliniasto-piaszczystych, lekko kwaśnych ( o pH 6,0-6,5). Nie jest jednak rośliną zbyt wymagającą, a jej uprawa powinna udać się na każdej glebie ogrodowej, pod warunkiem, że nie będzie zbyt wapienna. Lubi miejsca słoneczne, ale poradzi sobie również na stanowiskach półcienistych. Dobrze, jeśli miejsce przeznaczone pod jej uprawę jest osłonięte od wiatru, ponieważ nie jest do końca odporna na przemarzanie. Ponieważ niektóre odmiany kwitną dosyć wcześnie, już w kwietniu, na wiosenne przymrozki narażone są również jej kwiaty. Ziemia pod uprawę porzeczek powinna być starannie przygotowana, ponieważ krzewy będą rosły w jednym miejscu przez wiele lat. Warto przygotować ją wcześniej. Ważne jest dokładne oczyszczenie terenu z chwastów, zwłaszcza tych wieloletnich, jak perz, powój czy oset, gdyż później trudno będzie się ich pozbyć. W tym celu trzeba dokładnie przekopać glebę za pomocą wideł płaskozębnych, usuwając wszystkie kłaczą i korzenie chwastów. Należy też sprawdzić pH gleby za pomocą kwasomierza i w miarę potrzeb wykonać zabieg odkwaszania lub zakwaszania. Dobrze jest przed sadzeniem wzbogacić glebę w substancję organiczną - można użyć obornika (zarówno przekompostowanego, jak suszonego czy granulowanego), kompostu lub wermikompostu. Można też w sezonie poprzednim wysiać na nawóz rośliny zielone, na przykład gorczycę. Stosowane nawozy należy zawsze przemieszać z wierzchnią warstwą gleby za pomocą wideł lub szpadla. Sadzonki z doniczek możemy sadzić przez cały sezon wegetacyjny. Porzeczki z gołym korzeniem najlepiej sadzić jesienią, ponieważ szybko rozpoczynają wegetację i wiosną mogłyby nie zdążyć się ukorzenić. Jeśli nie zdążymy, wiosną sadźmy je najszybciej, jak to będzie możliwe, gdy tylko gleba rozmarznie i obeschnie. Krzewy sadzimy około 5-10 cm głębiej, niż rosły w szkółce. W ciągu lata z części pędów, które zostały przysypane ziemią, wyrosną nowe korzenie, więc dzięki głębszemu sadzeniu wzmacniamy system korzeniowy roślin. Po posadzeniu ziemię wokół roślin obciskamy i podlewamy. Sadzonki powinny być zdrowe i mieć co najmniej trzy pędy. Bezpośrednio po posadzeniu przycinamy je bardzo krótko, tuż nad ziemią, pozostawiając po 2-3 pąki. Z pozostawionych pąków i z szyjki korzeniowej wyrośnie kilka silnych pędów jednorocznych, które będą stanowiły szkielet krzewu. Aby krzewy miały wystarczającą ilość miejsca, a nam łatwo było zbierać owoce, powinny być posadzone w rządkach odległych od siebie o około 2 m, a między krzewami w rządku o 1,2 m. Można porzeczki sadzić również pojedynczo, nawet na rabatach mieszanych, w połączeniu z roślinami ozdobnymi. Odmiany Jest wiele odmian czarnej porzeczki, które możemy uprawiać w naszych ogrodach, więc możemy wybrać takie, które najbardziej nam odpowiadają. Różnią się one terminem owocowania, smakiem owoców, odpornością na choroby i przemarzanie. Do odmian uprawianych w naszym kraju należą między innymi: Triton, Titania, Tisel, Tiben, Ojebyn, Ceres czy Ruben. Formy pienne Oprócz popularnych, krzaczastych form porzeczek w sprzedaży są obecnie dostępne również formy pienne. Są one wyprowadzone w pień lub szczepione wysoko na pędzie. Takie krzewy z powodzeniem możemy uprawiać nawet w małych ogródkach, gdzie na duże krzaki nie byłoby miejsca. Możemy pod nimi posadzić inne rośliny, na przykład niskie byliny lub krzewinki okrywowe. Formy pienne można również uprawiać w donicach. Formy pienne pielęgnujemy tak samo, jak krzaczaste, podobnie przycinamy również koronę. Należy jednak w ich przypadku pamiętać, aby po posadzeniu wbić obok palik i przywiązać do niego porzeczkę. Korona może bowiem zbyt obciążać krzew i powodować jego przechylanie się lub nawet złamanie, zwłaszcza w okresie owocowania - jest wtedy sporo cięższa. Pielęgnacja Ściółkowanie Dobrze wpływa na wzrost i rozwój krzewów. Można ściółkować krzewy agrotkaniną, agrowłókniną lub wysypać korą sosnową. Porzeczka lubi wilgoć w glebie, a ściółka ogranicza parowanie wody i dłużej utrzymuje wilgotną glebę. Hamuje też wzrost chwastów. Odchwaszczanie Jeśli nie stosujemy ściółki, musimy zadbać o regularne odchwaszczanie gleby wokół krzewów. Możemy wyrywać je ręcznie lub użyć motyczki lub kultywatora, który dodatkowo spulchni glebę. Nawożenie Porzeczki w trakcie uprawy możemy zasilać nawozami organicznymi (obornik, kompost, wermikompost) lub mineralnymi. Pamiętajmy, że porzeczka jest wrażliwa na chlorki, więc stosujemy tylko nawozy ich nie zawierające. Można skorzystać z nawozów specjalnie przeznaczonych do nawożenia krzewów owocowych, które mają odpowiednio dobrane i zbilansowane składniki. Tutaj znajdziesz informacje o stosowaniu wieloskładnikowych nawozów mineralnych. Podlewanie Porzeczki mają dosyć duże wymagania wilgotnościowe. Możemy monitorować wilgotność gleby za pomocą wilgotnościomierza i w miarę potrzeb podlewać krzewy. Do podlewania najlepiej używać deszczówki, którą możemy zbierać w specjalnych beczkach czy pojemnikach. Trzeba jednak pamiętać, żeby nie zalać zbyt mocno roślin, ponieważ utrudnia to dostęp powietrza do korzeni i może spowodować ich uszkodzenie. Zasady prawidłowego podlewania roślin w ogrodzie Przycinanie Pierwsze cięcie porzeczek wykonujemy tuż po posadzeniu. Przez kolejne 2-3 lata krzewów można nie ciąć, a usuwać tylko pędy bardzo cienkie, połamane lub chore. Od czwartego roku , gdy krzewy już w pełni owocują, należy co roku wykonywać cięcie odmładzające. Porzeczka najlepiej owocuje na pędach jednorocznych i dwuletnich, zarówno tych, które wyrosły u podstawy krzewu, jak i będących bocznymi odgałęzieniami pędów starszych. Powinniśmy wycinać wszystkie pędy czteroletnie, a pozostawić na krzaku 4-6 najsilniejszych pędów jednorocznych, i po 3-5 pędów dwu- i trzyletnich. Za pomocą sekatora wycinamy całe pędy tuż nad ziemią. Cięcie możemy wykonać zaraz po zbiorach lub w terminie późniejszym - jesienią, zimą lub wczesną wiosną. Na bieżąco należy usuwać pędy leżące na ziemi, obumarłe, porażone przez choroby i szkodniki, a także nadmiernie zagęszczające krzew. Jeśli zdarzy nam się zaniedbać cięcie i krzew będzie nadmiernie zagęszczony i zaniedbany, trzeba jednorazowo usunąć nawet połowę pędów. Rozmnażanie Porzeczkę możemy rozmnażać za pomocą zdrewniałych sadzonek lub odkładów. W przypadku rozmnażania z sadzonek, pobieramy je jesienią. Wybieramy i wycinamy najsilniejsze pędy, które przechowujemy do wiosny w chłodnym, suchym miejscu, na przykład w piwnicy lub w zacienionym, osłoniętym miejscu na zewnątrz. Aby sadzonki przetrwały, najlepiej zadołować je w piasku, który musimy utrzymywać w ciągłej wilgoci. Sadzonki powinny mieć około 20 cm. Wiosną wkładamy je do gruntu tak, aby na powierzchni był widoczny najwyższy pąk. Przy rozmnażaniu z odkładów należy wybrać zdrowy, jednoroczny pęd, rosnący nisko nad ziemią. Przyginamy do go ziemi, zagłębiamy w wykopanym wcześniej płytkim rowku i przysypujemy ziemią. Pęd można przytwierdzić do podłoża za pomocą wygiętego drutu. Przed zasypaniem można pęd naciąć i posypać preparatem przyspieszającym ukorzenianie, tak zwanym ukorzeniaczem. Przez cały sezon należy regularnie podlewać odkłady. Jesienią sprawdzamy, czy wytworzyła się dostateczna ilość korzeni. Jeśli tak, odcinamy pęd od rośliny macierzystej i sadzimy go w nowym miejscu. Jeśli korzenie są zbyt małe, trzeba pozostawić pęd na kolejny sezon i odciąć go dopiero następnej jesieni. Zbiór i przechowywanie Zbiory najwcześniejszych odmian porzeczki rozpoczynamy zwykle w pierwszej połowie lipca. Zbieramy je, gdy osiągną pełną dojrzałość - co najmniej 95% owoców powinno mieć kolor typowy dla danej odmiany, a pozostałe 5% zmienić kolor z zielonego na różowy. Owoce zrywamy wraz z szypułkami, całymi gronami. Po osiągnięciu dojrzałości owoce mogą przez jakiś czas pozostawać na krzewach, zbieramy je wtedy do bieżącego spożycia. Nie należy jednak przetrzymywać ich na krzakach za długo, ponieważ wtedy łatwo zgniatają się w trakcie zbioru, a także obsypują się. Po zbiorze można przechowywać je przez kilka tygodni w chłodnym miejscu. Choroby i szkodniki Porzeczki są narażone na działanie różnego rodzaju chorób i szkodników. Do ich zwalczania używamy zwykle różnego rodzaju preparatów naturalnych lub chemicznych. Pamiętajmy, aby zawsze środki te stosować zgodnie z zaleceniami na etykiecie. Do najczęstszych chorób i szkodników czarnej porzeczki należą: Choroby: rewersja porzeczki czarnej antraknoza liści porzeczek biała plamistość liści porzeczek rdza wejmutkowo-porzeczkowa mączniak agrestu szara pleśń Szkodniki: wielkopąkowiec porzeczkowy przędziorek chmielowiec pryszczarek porzeczkowiak liściowy pryszczarek porzeczkowiec pędowy pryszczarek porzeczkowiak kwiatowy przeziernik porzeczkowiec zwójka różoweczka krzywik porzeczkowiaczek mszyce (porzeczkowa, porzeczkowo-czyściecowa) opuchlak truskawkowiec
- Ки խчеչеቫιпоկ իзваղезθ
- Есራտ уре եгጤ
- Уλаզի кօклኞх
- Оцоրипсιж исακուςιվ
- Ψፅይазեջэщ δሦሦущантու
Opadzina liści porzeczki, inaczej antraknoza, może dotknąć także agrestu. Jej sprawcą jest grzyb Drepanopeziza ribis, którego prawdopodobieństwo pojawienia się wzrasta wraz z nastaniem wilgoci i chłodów. Choroba ta powoduje masowe opadanie liści, co może prowadzić do tego, że już w lipcu krzewy będą ich kompletnie pozbawione.
Spis treści czarnej jeszcze kryje się w tych drobnych owocach? liści czarnej porzeczka – jak można wykorzystać ją w kuchni? Owoce czarnej porzeczki są w Polsce znane i cenione – już nasze babcie nie wyobrażały sobie zimy bez przygotowanych z nich przetworów. O właściwościach czarnej porzeczki wiemy zatem już od lat. Czasami warto sięgnąć do skarbnicy naszych tradycji kulinarnych. Co cennego może nam dać czarna porzeczka? Dlaczego warto się jej baczniej przyjrzeć? Co takiego skrywają w sobie jej owoce i liście? Do czego można wykorzystać owoce czarnej porzeczki w swojej kuchni? Zapraszamy do lektury! Właściwości czarnej porzeczki Owoce czarnej porzeczki mają okrągły kształt, niewielki rozmiar i intensywnie czarną barwę. Mogą wyglądać niepozornie, ale kryją w sobie duże pokłady cennych składników. Jakie witaminy ma czarna porzeczka? W jej owocach znajdziemy przede wszystkim witaminę C – naturalny antyoksydant. Pomaga ona neutralizować wolne rodniki tlenowe, które uszkadzają ważne struktury komórkowe, także DNA. Poza tym należy pamiętać o tym, że witamina C ma znaczenie dla naszej odporności. Co jeszcze kryje się w tych drobnych owocach? Mogą się one pochwalić również obecnością potasu – pierwiastka, który ma ogromne znaczenie między innymi dla prawidłowego funkcjonowania naszych mięśni. Na tym jednak nie koniec! Jeśli bowiem chodzi o obecność witamin, to w owocach czarnej porzeczki zawiera się również witamina A, która – podobnie jak witamina C – jest antyoksydantem. To zaciekli wrogowie wolnych rodników, co z kolei sprawia, że mają możliwość efektywnie wpływać na tempo, w jakim starzeje się nasz organizm. Wsparciem w walce z rodnikami będą także flawonoidy, których zawartość w czarnej porzeczce jest niezwykle wysoka. Czarna porzeczka należy do roślin bardzo cenionych ze względu na walory zdrowotne. Jej owoce stanowią źródło błonnika rozpuszczalnego, co sprawia, że są one przyjacielem naszych jelit. Błonnik rozpuszczalny jest bardzo istotnym składnikiem diety człowieka, wpływa bowiem pozytywnie na stan flory bakteryjnej obecnej w naszym jelicie grubym. Co więcej, pomaga on w regulowaniu poziomu cholesterolu we krwi. Ponadto w owocach porzeczki czarnej znajdziemy też wapń. Właściwości liści czarnej porzeczki Na pochwałę zasługują również liście tej rośliny! Są one szeroko znane (nie od dzisiaj!) ze swoich walorów zdrowotnych. Warto wspomnieć o tym, że właściwości liści porzeczki czarnej mogą mieć pozytywny wpływ na nasz układ moczowy. Co więcej, liście te wykazują właściwości przeciwzapalne. Ususzone liście za kilka złotych kupimy w aptekach lub sklepach zielarskich – w formie już gotowej do zaparzenia. Czarna porzeczka – jak można wykorzystać ją w kuchni? Owoce czarnej porzeczki to wdzięczny materiał do przygotowania domowych przetworów. Są składnikiem orzeźwiających koktajli. Bardzo dobrze sprawdzą się chociażby przyrządzany z nich sok – który może się przydać w czasie zimowo-jesiennym – jak również wszelkiego rodzaju dżemy. Właściwości soku porzeczkowego sprawiają, że jest on polecany jako wsparcie w okresie przeziębień. Można go mieszać na przykład z wodą. Poza tym owoce czarnej porzeczki doskonale spełnią się w roli składnika wypieków. Ich specyficzny smak „przełamie” słodkość ciast i deserów, nadając im bardziej orzeźwiający, owocowy smak. Owoce porzeczki mają bardzo dekoracyjny charakter, dlatego warto je wykorzystać w ramach ozdabiania swoich popisów cukierniczych. W sezonie letnim owoce czarnej porzeczki mogą stanowić bardzo dobrą przekąskę. Świetnie sprawdzą się także jako dodatek do musli. Streszczając: czarna porzeczka to popularna w Polsce roślina, która ma nam wiele do zaproponowania. Jej owoce są niezwykle bogatym (jednym z najlepszych!) źródłem witaminy C. Naszą uwagę powinny zwrócić również liście czarnej porzeczki – okazuje się, że podobnie jak owoce, mają one wiele cennych właściwości, a „herbata” z suszonych liści czarnej porzeczki polecana jest w przypadku leczenia różnych dolegliwości. Co więcej, owoce czarnej porzeczki dają nam szerokie pole do popisów kulinarnych, a ich nietypowy smak sprawia, że mogą w ciekawy sposób wzbogacić przyrządzane potrawy.
Tak zmienione liście wyglądają na chore. W rzeczywistości oznacza to, że mamy mszyce - wystarczy zajrzeć na spód liścia. Katarzyna Laszczak. Jeśli mszyce opanują porzeczki, często w ślad za nimi pojawią się tzw. grzyby sadzakowe. Korzystają one ze spadzi wydzielanej na mszyce i kolonizują powierzchnię liści.
Kasztanowiec zwyczajny jest drzewem obfitym w surowce zielarskie. W zależności od pory roku pozyskujemy korę, młode gałązki, pączki, kwiaty, liście, a także owoce i nasiona, zwane kasztanami. Początek maja to idealny czas, by sięgnąć po kwiaty kasztanowca oraz po liście. Powinniśmy je zbierać na początku i w pełni kwitnienia, czyli właśnie teraz! Chciałabym, byście wykorzystali okazję, zebrali surowce i zrobili swoje własne fitoterapeutyki. Zbiera się całe kwiatostany oraz liście. Surowce suszy się w temp, do 40o C. Liście należy przechowywać w opakowaniach nieprzepuszczających światła, a suszyć w ciemnym miejscu. Zawarte w nich fitochinony ( w tym witamina K2 MK4) są bardzo wrażliwe na rozkład pod wpływem światła. Dlaczego warto po nie sięgnąć? Są zasobne we flawonoidy, które uszczelniają naczynia krwionośne, działają regenerująco na żyły oraz przeciwzapalnie. Liście obfitują w kumaryny (eskulina, fraksyna, fraksetyna, eskuletyna, skopolina, skopoletyna), fitochinon (witamina K), kw. foliowy i wit. C, flawonoidy (kwercetyna, kwercytryna, kemferol, rutyna, astragalina), garbniki, alantoina, kwas alantoinowy, małe ilości katechin. Kwiaty, podobnie, zawierają bogactwo kumaryn (eskuletynę, eskulinę, skopoletynę, fraksetyna), bioflawonoidy (rutynę, pochodne kwercytyny i kemferolu, astragalinę), garbniki, sole mineralne, fenolokwasy i karotenoidy! Wyciągi z liści i kwiatów kasztanowca, dzięki zawartym składnikom, hamują koagulację krwi, wzmacniają tonus żył i stymulują przepływ krwi. Wzmacniają oraz uszczelniają naczynia krwionośne, pobudzają regenerację tkanek, np. gojenie ran. Wykazują silne właściwości K wyrównuje krzepliwość krwi. Dzięki zawartości wymienionych składników, przetwory zielarskie przygotowane z kwiatów kasztanowca będą działały przeciwobrzękowo, przeciwzakrzepowo i przeciwzapalnie oraz pobudzająco na mikrokrążenie. Kwiat kasztanowca wzmocni nasze naczynia krwionośne i usprawni krążenie krwi. Przetwory hamują rozwój miażdżycy. Kasztanowiec wskazany jest również przy występowaniu zastojów żylnych, żylaków, zakrzepowym zapaleniu żył, hemoroidach, trądziku różowatym, chorobach skóry, obrzękach, zastojach limfy i krwi, stanach zapalnych przewodu pokarmowego, stanach zapalnych oczu, nadmiernych krwawieniach menstruacyjnych, krwotokach z nosa, a także przy zaparciach, biegunkach, chorobach nerek i wątroby oraz chorobach zakaźnych. Kwiaty stosujemy również w obrzękach płuc, w obrzękach mózgu, w obrzękach podskórnych, w zapaleniu ścięgien, Wyciągi z nich poprawiają krążenie mózgowe, obwodowe i wieńcowe oraz wspierają odtruwanie organizmu Wyciągi z kwiatostanu: Intrakt kwiatowy: sporządzamy na winie wytrawnym – 100 g świeżych kwiatów zalać 500 g gorącego wina czerwonego. Świeżą zmieloną masę roślinną zalać alkoholem o temperaturze 80o C, macerować 14 dni, przefiltrować. Taki intrakt można zażywać 2 razy dziennie po 15 ml lub 1 raz dziennie po małym kieliszeczku na dobrze krążenie krwi. Napar: 1 łyżki kwiatów suchych lub świeżych zalać 1 szklanką wrzątku, zaparzać pod przykryciem przez 20-30 minut, wypijać 2 razy dziennie po 1 szkl. przez 3-4 tygodnie, następnie zrobić min. 1 tydzień przerwy. Wyciągi z liści: Intrakt z kwiatów i liści: sporządzamy na winie wytrawnym jak wyżej. Napar: 1 łyżkę stołową liści zalać 1 szklanką wrzącej wody, parzyć pod przykryciem przez 20-30 minut, przecedzić. Wypijać 1 litr naparu małymi porcjami w ciągu dnia, przez 3-4 tygodnie, następnie zrobić min. 1 tydzień przerwy. Sproszkowane liście: liście wysuszyć i zmielić na proszek. Przechowywać w ciemnym opakowaniu, bez dostępu światłą. Spożywać 3 razy dziennie po pół łyżeczki od herbaty, dobrze popijając. Nalewka kasztanowcowa – pół szkl. suchych liści i kwiatów, zwilżyć wodą, odstawić na 15 min w celu witalizacji, po czym zalać 400 ml wódki; wytrawiać 14 dni; przefiltrować. Do wykonania nalewki warto użyć świeżych części rośliny w ilości 1 szk. na 0,5 l wódki. Nalewkę można stosować wewnętrznie po rozcieńczeniu i zewnętrznie do nacierania. Źródła: Elżbieta Zielińska, Xsięga Zielarska, wyd. Wrocław 1997, s. 236
Liść brzozy i pokrzywa wpływają na zdrowie nerek. Ziele fiołka, liść czarnej porzeczki, łopian i uczep trójlistkowy wspierają zdrowie skóry. Stokrotka może chronić komórki i tkanki przed uszkodzeniami oksydacyjnymi. Przytulia wpływa na zdrowie układu limfatycznego, na równowagę wodno-elektrolitową w organizmie. Masa netto: 250g
Porzeczka czarna (ribes nigrum) jest to gatunek rośliny, która należy do rodziny agrestowatych, jej odmianą jest porzeczka czerwona, również znana ze swych właściwości leczniczych. 100 g porzeczki czarnej to około 260 procent dziennego zapotrzebowania na witaminę C. Owoce i liście czarnej porzeczki stosuje się powszechnie w medycynie naturalnej. W dawnych czasach był to owoc niezwykle doceniany wśród ludzi biednych, ponieważ dzięki jemu stosowano okłady na ukąszenia meszek, jak również komarów. Czarną porzeczkę warto uprawiać w ogrodzie, nie jest ona wymagającą rośliną, do jej uprawy potrzeba jedynie dużo słońca, ponieważ wtedy będzie lepiej rosła. Jest także przepustką do zdrowego i pełnowartościowego życia. Porzeczka czarna – właściwości Czarna porzeczka zawiera dużo witaminy C, B1, B2, B6, B9, D, E, K oraz P. W jej liściach zawarte są również wartości odżywcze, takie jak rutyna, flawonoidy, magnes, siarka, miedź, jak również olejki lotne. Liście czarnej porzeczki są odpowiednie na trudno gojące się rany oraz ukąszenia owadów. Substancje ta, zawarte zarówno w owocach, jak i liściach działają przeciwzapalnie, przeciwgorączkowo, oczyszczają krew, poprawiają apetyt i przemianę materii, obniżają poziom glukozy we krwi, dlatego ważne jest, aby porzeczkę czarną zażywały osoby, które mają problem z cukrzycą. Porzeczka czarna i jej liście są używane także w celu wzmocnienia organizmu, ponieważ działają moczopędnie, oczyszczająco i regulują poziom cholesterolu. Podobne działanie wykazuje też czarna aronia i czarne jagody. Przepisy na zastosowanie porzeczki czarnej Sok z porzeczki czarnej – należy dysponować dość dużym słoikiem, każdą warstwę porzeczek posypać cukrem, następnie przykryć i pozostawić na czas, aż puści soki. Sok taki możemy później rozdrabniać z wodą w celu spożycia. Szczególnie nadaje się do spożycia w okresach przeziębienia i grypy, gdy nasz układ odpornościowy jest zastosowaniem porzeczki czarnej jest napar z samych liści – liście należy rozdrobnić i gorącą wodą, następnie odstawić na około dwadzieścia minut. W ten prosty sposób napar można spożywać. Powoduje on hamowanie procesów starzenia się skóry, jak również zapobiega namnażaniu się komórek nowotworowych. Szczególnie nadaje się do stosowania przez osoby, u których w rodzinie występował rak. Zielarki polecają napar z liści porzeczki czarnej na artretyzm, gorączkę, biegunki, jak również w celu poprawienia kondycji naczyń mięśnia sercowego. Kliknij "Polub tę stronę", a będziesz na bieżąco z najnowszymi artykułami. Następną propozycją na zastosowanie czarnej porzeczki jest jej wykorzystanie podczas kąpieli – należy ususzyć jej liście zalać 30 dag liści trzema litrami gorącej wody, następnie poczekać przez około 30-40 minut aż napar się zaparzy, przecedzić i wlać do wanny. Nalewka z porzeczki czarnej – porzeczki należy opłukać w wodzie, przełożyć je do słoika i dodać wanilii, następnie zasypać cukrem i zalać alkoholem. Słoik należy zakręcić i pozostawić na miesiąc. Po upływie tego czasu wywar można przelać do butelek i konsumować. Nalewka ta jest odpowiednia dla osób podczas grypy i przeziębienia, bardzo dobrze rozgrzewa i wzmacnia organizm. Szczególne właściwości prozdrowotne zawdzięcza się głownie takimi substancją jak kwarcytyna (ma właściwości moczopędne i oczyszczające drogi moczowe), rutyna (ułatwia wchłanianie witaminy C, wzamacnia śródnabłonek naczyń krwionośnych), antocyjana (są to substancje antybakteryjne, które pomagają w zwalczaniu bakterii Uprawa porzeczki czarnej Uprawa rośliny jest dość łatwa, ważną kwestią jest dobre nasłonecznienie jej, ponieważ im więcej słońca, tym roślina lepiej rośnie. Raz na dwa lata trzeba pamiętać o przycinaniu starych pędów. Jeżeli spóźnimy się z przycięciem to zacznie się proces wegetacji porzeczki. Bardzo istotna kwestią jest nawożenie porzeczki. Możemy zastosować nawóz mineralny, jednak wtedy musimy pamiętać, że dla rośliny jest lepiej, gdy nawóz naturalny będzie stosowany przez cały czas. Szkodnikami atakującymi porzeczkę czarną jest na przykład mszyca, która atakuje jej krzewy i wysysa z rośliny soki. Kolejnym szkodnikiem jest krzywnik porzeczkowiaczek, uszkadza on pąki rośliny, odmianą odporną na tego szkodnika jest Bona. Świeże owoce wykorzystuje się także w produkcji dżemów, soków, galaretek, jak również syropów. Porzeczka czarna – uroda i zdrowie Porzeczka czarna jest zalecana przy stosowaniu diety antyrakowej, chorobach serca, stanach osłabienia, jak również przedwczesnej miażdżycy. Olejki eteryczne pobudzają apetyt, są więc polecane osobom w podeszłym wieku. Owoc czarnej porzeczki jest również stosowany, jako sok na dolegliwością jamy ustnej, kaszlu, a także kamnicy moczowej. Spożywanie porzeczek czarnych pozwala walczyć z prostatą u mężczyzn. Owoce są najlepsze zaraz po zerwaniu z krzaka, ponieważ później tracą swoje wartości odżywcze. Staramy się ich nie przechowywać dłużej niż 7 dni, ponieważ po tym czasie nie będą nadawać się do spożycia. Gdy nie dysponujemy własnym ogródkiem, uwagę należy zwrócić na to, aby porzeczka była gładka, nie miała grudek i miała jędrną skórkę.
. 1vnssh27y7.pages.dev/4261vnssh27y7.pages.dev/2501vnssh27y7.pages.dev/3071vnssh27y7.pages.dev/5521vnssh27y7.pages.dev/4041vnssh27y7.pages.dev/9291vnssh27y7.pages.dev/8951vnssh27y7.pages.dev/761vnssh27y7.pages.dev/4611vnssh27y7.pages.dev/6821vnssh27y7.pages.dev/8641vnssh27y7.pages.dev/441vnssh27y7.pages.dev/2681vnssh27y7.pages.dev/2271vnssh27y7.pages.dev/869
liście czarnej porzeczki na żylaki